Drżenie samoistne należy do chorób ośrodkowego układu nerwowego. Głównym objawem tej choroby jest drżenie rąk i głowy. Drżenie samoistne często bywa nazywane łagodnym lub chorobą Minora.

Rytmiczne ruchy, główny objaw tej choroby, ustępują w spoczynku, jednak mogą nasilać się w czasie stresu, lub gdy chory czuje się obserwowany prze kogoś. Z czasem może także dojść do drżenia. Drżenie samoistne to choroba genetyczna często połączona z innymi typami dystonii. Jest chorobą bardzo powoli nasilającą się, a pojawiająca się już nawet w młodym wieku lub też średnim.

Drżenie samoistne – leczenie

Głównie w drżeniu samoistnym stosuje się leczenie farmakologiczne. Niestety nie zawsze jest ono skuteczne. Najczęściej we wczesnym okresie choroby podaje się propranolol, mataprolol, prymidon a także toksynę otulinową. Leczenie chirurgiczne przynosi natomiast lepsze efekty. Polega na uszkodzeniu struktur mózgu odpowiedzialnych za drżenie lub też wszczepieniu do nich specjalnych elektrod stymulujących.