Badanie źrenic

Lekarz sprawdza, czy źrenice mają takie same rozmiary i czy ich brzegi są regularne. Bada również reakcję źrenic na światło oraz czy wykazują prawidłową akomodację (dostosowywanie się oka do oglądania przedmiotów w różnych odległościach). Prawidłowe źrenice są równe, okrągłe, średnio szerokie, jednakowo reagujące na światło i akomodację.

Jeżeli źrenice są nierówne, może to świadczyć o procesach zapalnych w obrębie gałki ocznej lub występowaniu zrostów, jako powikłania po zabiegach. Nierówne źrenice manifestują się również w przypadku uszkodzenia nerwu wzrokowego oraz w wyniku działania miejscowego leków na układ wegetatywny np. atropina.

• Reakcję źrenic na światło bada się metodą bezpośrednią i konsensualną. W badaniu bezpośrednim kieruje się wiązkę światła na źrenicę i sprawdza się jej reakcję. Prawidłowo powinna ulec zwężeniu. W badaniu reakcji konsensualnej oświetla się latarką jedno oko, a reakcję źrenicy sprawdza się w drugim (prawidłowo przy oświetlaniu tylko jednego oka, obie źrenice się zwężają).
• Akomodację bada się, każąc pacjentowi patrzeć najpierw na jakiś przedmiot znajdujący się w dali, a następnie ma on przenieść swój wzrok na obiekt, który trzymany jest tuż przed jego oczami. Przy prawidłowej reakcji dochodzi do zwężenia źrenic. Nieprawidłowości, jakie możemy zauważyć podczas tych badań to:
  • Źrenice są za bardzo poszerzone i nie reagują na światło. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku omdleń, napadzie padaczki, śpiączce cukrzycowej, zatruciu atropiną.
  • Nadmierne zwężenie źrenic występuje w głębokiej narkozie, zatruciu morfiną.
  • Brak reakcji na światło stwierdzić można w całkowitej ślepocie, porażeniu nerwu okoruchowego, ostrym zamknięciu kąta w przebiegu jaskry oraz zatruciu atropiną.
  • Brak reakcji źrenic na światło, ale przy zachowanej prawidłowej akomodacji, nazywane jest objawem Argylla-Robertsona i występuje w kile ośrodkowego układu nerwowego, po urazach czaszki oraz w wyniku zapalenia mózgu.

Badanie ostrości wzroku

To badanie wykonuje się najczęściej przy użyciu tzw. tablic Snellena. Osoba badana, z odległości 6 metrów odczytuje rzędy liter, od największych do najmniejszych. Każde oko bada się oddzielnie, przysłaniając jednocześnie oko drugie (niebadane). Jeśli pojawiają się problemy z odczytaniem liter, wówczas rozpoznaje się zmniejszenie ostrości wzroku. Jeśli uda się je skorygować szkłami korekcyjnymi, wówczas mamy do czynienia z wadą wzroku. Istnieją jednak sytuacje, w których szkła korekcyjne nie przynoszą poprawy. Dzieje się tak w przypadku zaćmy, uszkodzenia rogówki, krwotoku do siatkówki, ucisku na nerw wzrokowy i zapaleniu nerwu wzrokowego, które może wystąpić w stwardnieniu rozsianym.