Przebieg badania

• Badany znajduje się na tzw. fotelu urologicznym w pozycji leżącej na plecach, z kończynami dolnymi zgiętymi i ułożonymi na specjalnych podporach.
• Badanie zazwyczaj wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, stąd pacjent przez cały czas jego trwania pozostaje świadomy. Dzięki temu może współpracować z lekarzem, jeśli zajdzie konieczność zmiany jego pozycji, w celu lepszego uwidocznienia pęcherza. Czasem badanie wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, głównie w przypadku dzieci, które nie zawsze są chętne do współpracy.
• Okolice ujścia cewki moczowej lekarz przemywa środkiem odkażającym, po czym nakłada żel z lekiem znieczulającym i jednocześnie zmniejszającym tarcie. Następnie delikatnym ruchem wprowadza poprzez cewkę moczową cystoskop do pęcherza moczowego i ogląda jego wnętrze. Jeśli są ku temu wskazania, lekarz pobiera wycinki do badania histopatologicznego.
• W przypadku, kiedy potrzebna jest ocena moczowodów, umieszcza się w nich specjalną sondę, a także podaje się przez nią środek kontrastowy. Wykonując jednoczasowo prześwietlenia rentgenowskie – wizualizuje się przebieg moczowodów.

W trakcie i po wykonaniu cystoskopii, jak ma to miejsce w przypadku każdej inwazyjnej procedury medycznej, możliwe są powikłania. Wystąpić mogą:

• przejściowe krwawienie;
• dyskomfort przy oddawaniu moczu;
• zakażenia dolnego odcinka układu moczowego;
• uszkodzenie badanych struktur.

Po badaniu zaleca się zwiększenie ilości przyjmowanych płynów, a także obserwowanie wydalanego moczu. W ciągu kilku dni może pojawiać się przejściowy krwiomocz oraz dyskomfort podczas oddawania moczu; jeśli jednak zauważysz masywne krwawienie, skrzepy krwi, bądź gdy pojawi się gorączka i silne bóle podbrzusza, okolicy lędźwiowej lub zatrzymanie moczu – bezwzględnie skonsultuj się z lekarzem. Antybiotykoterapia po cystoskopii stosowana jest tylko ze wskazań indywidualnych pacjenta (decyduje o tym lekarz).