W powstałym zapisie (tzw. 12-odprowadzeniowym) można wyróżnić odprowadzenia kończynowe dwubiegunowe (I, II, III) oraz jednobiegunowe (aVR, aVL, aVF) oraz przedsercowe (V1-V6). Każde odprowadzenie rejestruje taki sam „impuls” elektryczny, pochodzący z serca, ale w innym położeniu i relacji w stosunku do tego narządu. Dzięki temu zapis można interpretować nie tylko, co do zaistniałych nieprawidłowości, ale również wstępnie określać miejsce ich powstania. Tak na przykład: odchylenia od normy rejestrowane w odprowadzeniach II, III i aVF, świadczą o patologii w zakresie ściany dolnej serca, a zlokalizowane w odprowadzeniach V5-V6 o zmianach w ścianie bocznej. W wyjątkowych przypadkach wykonuje się przełożoną rejestrację („wstęga przedsercowa” po stronie prawej), by lepiej uchwycić potencjały pochodzące z prawej komory serca (RV3 i RV4).

U kogo należy wykonać EKG?

Spoczynkowy zapis EKG powinno się wykonać u chorych na nadciśnienie tętnicze, u osób z objawami choroby wieńcowej (ból w klatce piersiowej związany z wysiłkiem, emocjami, stresem), sportowców, u osób z podejrzeniem przerostu serca, po przebytym niedokrwieniu serca, czy też cierpiących na kołatania serca.

Zwykle spoczynkowy zapis EKG jest prawidłowy, ale u części chorych na chorobę wieńcową występują zmiany świadczące o gorszym rokowaniu (np. obniżenia odcinka ST, patologiczne załamki Q, zaburzenia przewodnictwa tj. blok lewej odnogi pęczka Hisa - tzw. LBBB i blok przedniej wiązki lewej odnogi - tzw. LAH). Poza tym w zapisie można wykazać cechy przebytego zawału (tzw. patologiczne załamki Q), zaburzenia rytmu i przewodzenia (np. w migotaniu przedsionków nie widać załamków P), dodatkowe pobudzenia serca oraz cechy przerostu komór.

Szczególną metodą rejestracji EKG jest 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera. Polega ono na założeniu przez pacjenta, specjalnego, przenośnego aparatu i elektrod na całą dobę. Rejestracja pobudzeń elektrycznych odbywa się więc przez znacznie dłuższy czas, niż w spoczynkowym zapisie EKG (tu 24 godziny) oraz w trakcie normalnej aktywności pacjenta. Dzięki temu wzrasta prawdopodobieństwo uchwycenia krótkotrwałych, przemijających nieprawidłowości w sercu. Badanie to dostarcza szczególnie cennych informacji u osób z zaburzeniami rytmu oraz jest przydatne w ocenie osób z omdleniami.