HIV to ludzki wirus niedoboru odporności, który wywołuje chorobę, zwaną zespołem nabytego niedoboru odporności u ludzi (w skrócie AIDS). Samo zakażenie wirusem, nie oznacza jednak od razu rozwinięcia choroby. Daje ona o sobie znać, dopiero po jakimś czasie od chwili kontaktu z wirusem.

Do zakażenia wirusem może dojść kilkoma drogami: przez kontakty seksualne, drogą krwi (narkotyki dożylne, zakłucie się skażoną igłą lub innym ostrym przedmiotem) oraz z matki na dziecko (np. podczas ciąży, porodu). Niebezpieczeństwo niesie ze sobą zarówno seks waginalny, analny i oralny, gdzie może dojść do kontaktu błon śluzowych z płynami ustrojowymi, zawierającymi wirusa.

Charakterystyka wirusa HIV

Wirus HIV należy do tzw. retrowirusów, co oznacza że jego materiał genetyczny to RNA (kwas rybonukleinowy), który w zainfekowanych komórkach, ulega przepisaniu na DNA (kwas dezoksyrybonukleinowy) przez specjalne białka wirusowe (tzw. odwrotne transkryptazy) i ulega powieleniu.

HIV wykazuje powinowactwo do komórek układu odpornościowego oraz nerwowego. Oznacza to, że jest zdolny do zakażania i uszkadzania tych komórek. Po wtargnięciu do organizmu wirus atakuje komórki, namnaża się i niszczy je. Powoduje to spadek liczby komórek układu odpornościowego, a w szczególności specjalnej populacji limfocytów o nazwie limfocyty T pomocnicze (T4/T helper), co skutkuje osłabieniem odporności. W tkance nerwowej wynikiem aktywności wirusa jest rozwinięcie się tzw. encefalopatii, która objawia się pogarszaniem pamięci i koncentracji, zapominaniem oraz postępującymi zmianami osobowości i nastroju.