Szczepienie przeciwko Polio

Pierwszą skuteczną szczepionką przeciwko polio była szczepionka Koprowskiego. Szczepionka podawana była drogą doustną  i zawierała atenuowanego(sztucznie otrzymany szczep, o obniżonej zdolności wywoływania objawów choroby) wirusa Polio. Następnie szczepionka ta została wyparta przez tzw. szczepionkę Sabina.

W Polsce szczepienia przeciwko wirusowi wykonywane na dwa sposoby: zarówno szczepionką zawierającą inaktywowanego wirusa(zabitego), IPV wg Salka, oraz szczepionką żywą atentowaną (określaną jako OPV) wg Sabina. Istnieje również możliwość przyjęcia doustnej szczepionki przeciwko Polio (OPV), która przygotowana jest z żywych wirusów szczepów Sabina, po podaniu których dochodzi do bezobjawowego zakażenia i namnażania atentowanego wirusa w jelicie cienkim.

Skuteczną  ochroną przed nagminnym porażeniem dziecięcym są szczepienia ochronne. Szczepienie przeciw Polio jest szczepieniem obowiązkowym w polskim kalendarzu szczepień. Polio nie występuje już w krajach zachodnich, ale wciąż pojawia się w krajach mniej rozwiniętych. Istnieje również możliwość wybrania tzw.  szczepionki skojarzonej, która chroni jednocześnie przed ponad pięcioma chorobami, dzięki czemu dziecko szczepione jest tylko raz.

Osoby nieszczepione przeciw polio powinny sprawdzić, czy istnieje ryzyko zarażenia Polio przed podróżą do miejsc, gdzie polio jeszcze występuje. Najważniejsze jest, aby zaszczepić się przed wyjazdem. Jeśli w miejscu przebywania występował lub występuje wirus Polio, a dodatkowo pojawią się podejrzane objawy chorobowe niezaszczepionej osoby, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Aktualnie, w celu diagnozy Polio wykonuje się badanie stolca, wydzieliny z gardła lub badanie płynu mózgowo-rdzeniowego na obecność wirusa.