Rozpoznanie choroby może sprawiać bardzo duże trudności ze względu na często podstępny początek i brak widocznego stanu zapalnego. Zakażenie rozpoczyna się wystąpieniem na skórze ogniska rumieniowego, nadmiernie ocieplonego, z wyczuwalnym twardym obrzękiem i bolesnością. Jest to jeden z pierwszych objawów. W ciągu kolejnych dni rumień rozprzestrzenia się, zmiana przybiera barwę brunatno-czerwoną, zaś jego brzeg staje się niewidoczny. W wyniku postępującego zajmowania nerwów skórnych, ból w obrębie zmiany ustępuje po 2-4 dniach. Mogą powstawać wybroczyny, podskórne wylewy krwotoczne, a także pęcherzyki i pęcherze krwotoczne.

Po ok. 4-5 dniach rozwija się zgorzel, a martwicze tkanki ulegają zropieniu po 8-10 dniach. Gdy usunie się martwicze strupy, zostaje odsłonięta tkanka powięzi pokryta brązowo-szarawą wydzieliną. W przypadku wystąpienia zgorzeli gazowej, wywoływanej w głównej mierze przez bakterie Clostridium perfringens, można stwierdzić obecność gazu produkowanego przez bakterie beztlenowe na podstawie trzeszczenia tkanek. Choroba wnika w głąb tkanek, a zmiany widoczne na skórze mogą być bardzo niewielkie. W związku z tym, często zdarza się, że martwica powięzi jest zawsze bardziej rozległa niż wskazywałoby na to zajęcie obszaru skóry. Wczesne rozpoznanie kliniczne może być trudne, bowiem proces rozpoczyna się w głębokiej tkance podskórnej i powięzi. Wśród typowych objawów gangreny wyróżnia się ból, napady lęku oraz nadmierną potliwość. W miarę postępu choroby, w miejscu uszkodzenia i zakażenia bakteryjnego może dojść do lokalnego zaniku czucia. Z kolei postępująca opuchlizna może doprowadzić do wystąpienia tzw. zespołu ciasnoty międzypowięzłowej.

Rodzaje

Wśród zgorzeli wyróżnia się kilka odmian. Różnią się one między sobą przebiegiem choroby, obrazem klinicznym, oraz skutkami jakie wywołują.

Zgorzel wilgotna – nazywana jest również zgorzelą właściwą. Występuje w 2 odmianach jako zgorzel zwykła i zgorzel gazowa.

Zgorzel gazowa – do jej rozwoju dochodzi na skutek zakażenia bakterią Clostridium perfringens. Bakteria ta bardzo szybko rośnie i rozwija się w środowisku ubogim w tlen. Zazwyczaj infekcji towarzyszą również inne bakterie. Szczególnie podatne na zakażenie tym typem zgorzeli, są tkanki o ubogim ukrwieniu. Bakteria atakuje i niszczy komórki organizmu w obszarze infekcji, cały proces zakaźny przebiega w błyskawicznym tempie. W procesie zakaźnym, bakterie uwalniają do tkanek gaz, który jest wyczuwalny palpitacyjnie i widoczny w badaniu RTG. Ponadto bakterie Clostridium perfringens uwalniają toksyny (włącznie z toksyną alfa posiadającą bardzo silne właściwości nekrotyzujące i hemolityczne), które uszkadzają narządy takie jak serce czy nerki prowadząc tym samym do śmierci.

Zgorzel sucha – charakteryzuje się brakiem procesu gnicia tkanek w czasie przebiegu choroby. Dlatego też, określana jest również mianem zgorzeli rzekomej. Proces chorobowy bez gnicia tkanek określany jest jako strupieszenie(mumifikacja).

Zgorzel Fourniera – jest to rodzaj martwiczego zapalenia powięzi ograniczonego pierwotnie do okolicy męskich narządów płciowych.