Czy można coś z tym zrobić?

Leczenie albinizmu jest trudne, mało skuteczne i stosowane tylko w przypadku bielactwa nabytego. W leczeniu wykorzystuje się promieniowanie ultrafioletowe o odpowiedniej długości fali (320 – 400 nm), a przed każdym seansem naświetlania podaje się doustnie tabletki z psolarenami, wzmacniającymi efekt działania promieni UV na skórę. Jest to tzw.  PUVA (Psoralen Ultra-Violet A) terapia Jeśli uda się uzyskać ponowne zabarwienie plam bielaczych, to efekt najczęściej jest stały. Jeśli jednak plama ulegnie tylko częściowej repigmentacji, wtedy po zaprzestaniu naświetlań, odbarwienie niestety powraca. Jest to długotrwałe leczenie, najczęściej obejmujące około 100 sesji. W przypadkach, w których naświetlania nie dają efektu, proponuje się pacjentom autoprzeszczepy naskórka, pobranego z miejsc o prawidłowej zawartości melanocytów.

U dzieci chętnie stosowane są wyciągi z dziurawca. Przyjmuje się je doustnie lub zewnętrznie w postaci preparatów na skórę. Uwrażliwiają one (podobnie jak psolareny) skórę na promieniowanie słoneczne. Do stosowania miejscowego używa się również sterydów (w maściach). Maja one jednak całą gamę skutków niepożądanych, dlatego nie zaleca się ich stosowania w obrębie twarzy. W fazie badań są tez maści z takrolimusem - immunomodulatorem, który daje bardzo zachęcające efekty.

Cera osób z bielactwem jest bardzo jasna, muszą więc one szczególnie uważać na słońcu, aby uniknąć poparzeń. Powinny stosować kremy z wysokim filtrem (najlepiej całkowicie blokujące promieniowanie UV), nie tylko na plamy, ale na całe ciało. Osoby takie powinny być w stałej kontroli dermatologicznej, ze względu na zwiększone ryzyko procesów rozrostowych skóry. W samych plamach bielaczych, nie stwierdzono zwiększonej częstości transformacji nowotworowych.