Pojęciem atopii określa się stan, w którym istnieje skłonność do wystąpienia chorób o podłożu alergicznym, takich jak: astma, alergiczny nieżyt nosa, alergiczne zapalenie spojówek, atopowe zapalenie skóry i innych.

Osoby z atopią mają predyspozycję do reakcji immunologicznej typu I i wytwarzania przeciwciał klasy IgE, w odpowiedzi na alergeny powszechnie występujące (np. pyłki traw i drzew, sierść kota).

Atopowe zapalenie skóry jest przewlekłym schorzeniem skóry wywołanym atopią. Jest to schorzenie uwarunkowane genetycznie. Ma przewlekły i nawrotowy przebieg, często z tendencją do samoistnego wygasania. Według najnowszych badań na AZS cierpi 1-30% populacji, a w krajach uprzemysłowionych odsetek chorych dzieci wynosi około 5%.

Gama objawów klinicznych jest szeroka i różni się w zależności od wieku pacjenta.

U niemowląt zmiany skórne pojawiają się zwykle około 3 miesiąca życia. Początkowo zajęte są głównie policzki i owłosiona skóra głowy, następnie szyja, zgięcia łokciowe i kolanowe. Plamy rumieniowe przekształcają się z czasem w kierunku zmian pęcherzykowo-grudkowych. Pojawiają się otarcia naskórka, spowodowane bardzo dokuczliwym dla dziecka świądem. Swędzące plamy rumieniowe mogą się pojawić nie tylko na skórze twarzy i głowy, ale także na innych okolicach ciała. U raczkującego dziecka zmiany mogą wystąpić na kolanach. Przed ukończeniem drugiego roku życia choroba ustępuje w połowie przypadków.