Skóra może być zmieniona chorobowo w wielu stanach chorobowych toczących się w innych narządach. Są jednak choroby które dotyczą tylko jej i nie są to tylko wysypki czy raki. Skóra może być też miejscem bytowania pasożytów, wywołujących takie choroby jak świerzb i wszawica.

Świerzb

Choroba ta wywoływana jest u ludzi przez świerzbowca ludzkiego, pasożyta należącego do roztoczy. Choroba objawia się świądem, szczególnie nasilającym się po rozgrzaniu ciała np. w nocy pod kołdrą, po kąpieli. Uczucie świądu prowokuje drapanie zajętych miejsc i dochodzi do powstania tzw. przeczosów , czyli linijnych uszkodzeń naskórka. Często można zaobserwować tzw. nory świerzbowcowe, czyli korytarze drążone przez samice świerzbowca, która składa w nich jaja. Najczęściej zajętymi zmianami miejscami są okolice międzypalcowe, naturalne zgięcia (pachy, pachwiny, zgięcia kolan, łokci, nadgarstków) oraz okolice pępka, pośladków, narządów płciowych. U małych dzieci często obserwuje się zmiany na dłoniach i podeszwach.
Istnieje grupa chorych (pacjenci z obniżoną odpornością) do której należą głównie osoby starsze, chorzy na AIDS i przyjmujący leki immunosupresyjne (obniżające odporność), którzy są bardziej podatni na rozwój cięższej postaci świerzbu – hiperkeratotycznego lub norweskiego.
Do zakażenia świerzbem może dość na dwóch drogach:

• poprzez kontakt bezpośredni (nawet podanie ręki),
• poprzez kontakt z zakażonymi przedmiotami (pościel, ubrania, ręczniki).

Rozpoznanie i leczenie świerzbu

Rozpoznanie choroby zazwyczaj nie przysparza dużych problemów w przypadku występowania charakterystycznych objawów i wywiadu (podobne objawy u innych członków rodziny, kontakt z chorym na świerzb). Pomyłki mogą wynikać np. z wtórnego zakażenia bakteriami ran po zadrapaniach i mylnego rozpoznania przykładowo liszajca zakaźnego. W razie wątpliwości można pobrać próbkę ze zmiany i ocenić ją pod mikroskopem pod kątem obecności roztoczy lub ich jaj.
Leczenie choroby polega na:

• przestrzeganiu zasad higieny (kąpiele, częsta zmiana bielizny);
• zaleca się nieużywanie ubrań ponownie (nawet po wypraniu i prasowaniu) przez pewien okres (1-2 tygodnie);
• leczeniu farmakologicznym – 5% maść z permetryną, 10% maść z krotamitonem, żel z lindanem, maść siarkową, płyn z benzoesanem benzylu; w leczeniu cięższych postaci stosuje się doustnie inwermektynę.

Wbrew szeroko obecnej opinii, nie jest to choroba osób niedbających o higienę, może dotyczyć również zadbanych pacjentów.