Wszawica

Chorobę tą u ludzi wywołuje wesz ludzka, drobny stawonóg, przebijający skórę i żywiącyo się krwią. W miejscu ukłucia powstaje obrzęk, któremu towarzyszy świąd. W następstwie drapania tworzą się uszkodzenia naskórka (przeczosy), które mogą być wrotami dla zakażenia.
Wszawicę, ze względu na występowanie można podzielić na:

• głowową,
• odzieżową,
• łonową.

Wszawica głowowa: występowanie wszy na owłosionej skórze głowy, najczęściej u przedszkolaków i młodzieży szkolnej. Do zakażenia dochodzi w wyniku używania wspólnych nakryć głowy, szalików, szczotek, grzebieni, odzieży, wspólnego posłania itp.). Wszy w czasie ruchu są widoczne gołym okiem. Mogą występować małe, swędzące grudki, również na karku. W wyniku drapania i uszkodzeń naskórka może dojść do wtórnego zakażenia, któremu może towarzyszyć powiększenie węzłów chłonnych.

Wszawica odzieżowa: wesz bytuje i rozmnaża się np. w pościeli, odzieży a okresowo przy kontakcie ze skórą żywi się krwią. Zmiany głównie ulokowane są na szyi, ramionach, klatce piersiowej, wokół pośladków. Zakażenie poprzez kontakt z ubraniem bądź materiałami w których bytują pasożyty. Podobnie jak we wszawicy głowowej, może dojść do wtórnych zakażeń.

Wszawica łonowa: zmiany występują w okolicy łonowej, krocza, ud, pachwin, ale również rzęs i brwi. W miejscu wstrzyknięcia toksycznego jadu pojawiają się na skórze błękitne plamy, świadczące o hemolizie (rozpadzie) krwinek czerwonych. Dotyczy głównie osób dorosłych, szerzy się głównie przez kontakt płciowy, czasem przez kontakt z odzieżą zakażonej osoby.

Leczenie wszawicy

• odzież osoby chorej, pościel należy wyprać i wyprasować, można również dezynsekować specjalnymi preparatami pylistymi, grzebienie oraz jakiekolwiek ozdoby noszone we włosach należy wyrzucić, ewentualnie starannie wymoczyć w preparatach dezynsekcyjnych;
• leczenie farmakologiczne: preparaty zawierające permetrynę, lindan, płyny z dimetikonem, cyklometikonem.