Grzybica jest rozpowszechnioną na całym świecie chorobą zakaźną. Można się nią zarazić poprzez kontakt z zarodnikami grzyba, pochodzącymi od osoby chorej.

Choroba zaczyna się najczęściej od grzybicy stóp, grzyby dostają się pod płytkę paznokciową lub w obręb wałów paznokciowych i w końcu zajmują łożysko paznokcia. Paznokcie palców stóp bywają znacznie częściej zajęte niż paznokcie palców rąk, a izolowane zajęcie paznokci palców rąk jest bardzo rzadkie.

Rozwojowi grzybicy sprzyja noszenie ciasnego, nieprzewiewanego obuwia, a także korzystanie z basenów, sauny. Grzybica paznokci wywołana jest różnymi gatunkami grzybów, w ponad 99% przypadków są to dermatofity najczęściej z gatunku Trichophyton rubrum. Do rozwoju grzybicy predysponują w szczególności zaburzenia krążenia, neuropatia, zaburzenia odporności i cukrzyca.

Objawy kliniczne

Płytka paznokciowa zajęta grzybicą staje się matowa o biało-żółtym odcieniu, wolny brzeg płytki jest postrzępiony i łatwo się kruszy. Stopniowe oddzielanie płytki obnaża pokryte masami rogowymi łożysko paznokcia. Znaczne rogowacenie łożyska paznokciowego prowadzi do onycholizy, czyli oddzielania się płytki paznokciowej od łożyska. Obraz kliniczny grzybicy paznokci w dużej mierze zależy od miejsca wniknięcia grzyba, dlatego rozróżnia się jej cztery główne postaci:

Grzybica podpaznokciowa dystalna – stanowi najczęstszą postać grzybicy paznokci. Grzyby atakują łożysko i płytkę od końca wolnego brzegu paznokcia lub z boku i rosną w kierunku proksymalnym (w stronę wału paznokciowego). Zakażenie grzybami wywołuje zazwyczaj brudnożółte zabarwienie, które po nadkażeniu bakteryjnym może zmienić się na zielone lub brudno brunatne.