Obgryzanie paznokci (onychofagia) jest bardzo częstym zjawiskiem, a ze względu głównie na walory estetyczne, różnie odbierane przez otoczenie. Bardzo często jest to problem dotyczący młodzieży, ale również dorośli borykają się z tym nieprzyjemnym nawykiem.

Istnieją dwie formy obgryzania paznokci:

• łagodna – gdy do obgryzania paznokci dochodzi tylko w sytuacji bardzo silnego stresu, przeżycia emocjonalnego;
• ciężka – gdy jest to nawykowy sposób radzenia sobie ze stresem.

Nie są do końca poznane wszystkie czynniki wpływające na obgryzanie paznokci, bardzo często jest to jednak wynik:

• stresu;
• napięcia;
• nadwrażliwości emocjonalnej;
• niskiej samooceny.

Obgryzanie paznokci jest nawykiem kompulsywnym mającym na celu rozładowanie stresu, emocji, zakłopotania w danej sytuacji, ale może również być pozytywnym odczuciem, jak u nałogowca np. zapalenie papierosa. Zdarza się również, że do obgryzania paznokci dochodzi niejako „automatycznie” i nie wiąże się z napięciem emocjonalnym. Bywa również, że obgryzanie paznokci ma „głębsze” podłoże i może towarzyszyć poważniejszym zaburzeniom psychicznym. Należy zwrócić uwagę jeżeli obgryzanie ma znaczne nasilenie lub jeżeli w pewnym okresie czasu znacznie się nasiliło lub pojawiły się inne formy samookaleczenia się. Również niepokojące są sytuacje, w których obgryzaniu paznokci towarzyszy lub pojawia się inny nałóg. Nieodzowna jest wówczas konsultacja z psychologiem lub lekarzem.