Nadpotliwość to przykra, kłopotliwa i dla wielu wstydliwa przypadłość, która polega na nadmiernej produkcji potu. Pot wydzielany jest w bardzo dużych ilościach i w różnych sytuacjach, niekoniecznie związanych z przegrzaniem organizmu.

Osoby, które mają problemem z nadpotliwością, skarżą się na uczucie wilgotnych dłoni, stóp i mokre plamy pod pachami. Choć nie u każdego pacjenta muszą występować wszystkie te objawy równocześnie.

Nadmierna potliwość to nie tylko kosmetyczny problem, niesie ona ze sobą również  istotne skutki społeczne. Bywa, że pacjenci unikają kontaktów z otoczeniem, zamykają się w sobie oraz mają większe skłonności do depresji.

Po co się pocimy?

Istotą pocenia się jest schładzanie organizmu, dzięki czemu utrzymywana jest stała temperatura ciała. Dlatego, gdy temperatura otoczenia staje się zbyt wysoka – pocimy się. Dzieje się tak też podczas wzmożonej pracy mięśni, które wytwarzają duże ilości ciepła, którego trzeba się pozbyć (np. pocimy się w czasie uprawiania sportu, czy pracy związanej z wysiłkiem fizycznym). Pocimy się także podczas infekcji, kiedy to siły organizmu mobilizowane są do walki z chorobą.

Pocenie się mogą też powodować różne choroby ustrojowe: choroby nerek, nadczynność tarczycy, gruźlica, czy cukrzyca. Częściej pocą się ludzie z nadwagą i otyłością. Nadmierne pocenie często występuje u kobiet w okresie menopauzy. Więcej pocą się także osoby nadużywające napojów zawierających kofeinę i palące tytoń.

Ponadto gruczoły potowe biorą udział w wydalaniu z potem niektórych substancji, takich jak: jony sodu, potasu, chlorki wapnia, mocznik, kwas moczowy, kwas mlekowy i niektóre leki. Pot wspólnie z wydzieliną gruczołów łojowych tworzy naturalną ochronną powłokę na powierzchni skóry i chroni ją przed inwazją bakterii, grzybów i wirusów. Tę powłokę nazywa się płaszczem hydrolipidowym. Inny rodzaj gruczołów potowych, stanowiący cześć kompleksu, (w skład którego wchodzą jeszcze włos i gruczoł łojowy) wydziela drugi typ potu. Początkowo jest on bezwonny, dopiero po zmieszaniu się z potem opisanym wcześniej, resztkami naskórka i wydzieliną gruczołów łojowych, staje się idealną pożywkę dla bakterii bytujących na skórze i w wyniku przemian chemicznych powstaje jego charakterystyczny nieprzyjemny zapach.