Mimo, że dotyczy znacznie częściej mężczyzn, problem wypadania włosów dotyka również kobiet. Łysienie może mieć charakter przejściowy (odwracalny) i ustępować po usunięciu przyczyny wywołującej.

Łysienie plackowate

Jest to odwracalna utrata włosów o nieznanej przyczynie, dotycząca zarówno kobiet jak i mężczyzn. Choroba jest dość częsta i może wystąpić w każdym wieku, ale u połowy pacjentów objawy pojawiają się przed ukończeniem 20 roku życia. Przyczyny powstawania łysienia plackowatego nie są jak dotąd wyjaśnione, prawdopodobnie znaczenie ma tło nerwowe.

Dla łysienia plackowatego charakterystyczne jest nagłe wypadnięcie włosów na ostro odgraniczonych owalnych lub okrągłych obszarach o średnicy 1-4cm. Obszary pozbawione włosów mogą być pojedyncze, łączyć się tworząc jednolite pasmo lub mieć charakter rozlany. Często współistnieją zmiany w obrębie owłosionej skóry twarzy i utrata rzęs, rzadziej w innych częściach ciała. Skóra w obrębie zmian jest najczęściej gładka, czasem widoczne lub wyczuwalne są resztki włosów. Zlewanie się ognisk łysienia lub utrata włosów w obrębie całej głowy określane jest jako alopecia totalis. Jeśli utrata włosów dotyczy całego ciała mówi się o alopecia universalis.

Istotne znaczenie ma obserwacja włosów na obrzeżach zmian. Jeżeli dają się łatwo wyrwać prawdopodobnie ognisko łysienia się poszerzy, jeżeli nie – to znaczy że proces chorobowy się już zatrzymał. Po okresie 1-3 miesięcy może nastąpić odrost włosów z następową ich utratą w innej lokalizacji. Utrata włosów w łysieniu plackowatym jest odwracalna i w 60% przypadków w ciągu roku dochodzi do samoistnego odrostu włosów. Odrastające włosy mogą być cienkie lub przejściowo pozbawione barwnika. Nawroty mogą występować co kilka miesięcy lub kilka lat i nie da się ich przewidzieć. U około 30% osób dotkniętych łysieniem plackowatym w obrębie płytek paznokci pojawiają się liczne, drobne, punkcikowate wgłębienia.