Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), cukrzyca jest jednym z najgroźniejszych schorzeń cywilizacyjnych. Niestety cierpi na nią coraz więcej młodych osób. Nieleczona lub źle kontrolowana cukrzyca uszkadza różne narządy, a w konsekwencji może prowadzić nawet do śmierci.

Cukrzyca typu 1

Cukrzyca typu 1 jest stanem przewlekłej hiperglikemii (czyli podwyższonego poziomu cukru we krwi). U zdrowej osoby komórki ß w trzustce produkują insulinę – hormon niezbędny do prawidłowych przemian cukru w organizmie. U zdrowej osoby insulina jest uwalniana regularnie w odpowiedniej ilości, dzięki temu poziom glukozy we krwi utrzymuje się na właściwym poziomie. W cukrzycy typu 1 komórki ß są zniszczone, powoduje to więc bezwzględny niedobór insuliny. Charakterystyczne objawy to:

• zwiększone pragnienie;
• częste oddawanie moczu zwane wielomoczem;
• zwiększony apetyt (objaw nie zawsze występujący, u młodszych dzieci często odwrotnie - apetyt jest osłabiony);
• dziecko chudnie (niezależnie od apetytu i ilości spożywanego jedzenia).

W związku z wielomoczem u dzieci może pojawić się nocne oddawanie moczu, a także moczenie nocne. W miarę postępu choroby mogą pojawić się inne objawy takie jak: zaczerwienienia na twarzy, sucha i szorstka skóra, suche błony śluzowe, niegojące się zajady (bolesne pęknięcia naskórka w kącikach ust) i stany zapalne zewnętrznych narządów moczowo- płciowych. Do rozpoznania cukrzycy niezbędne jest wykonanie badań laboratoryjnych krwi. Gdy oprócz objawów klinicznych typowych dla cukrzycy stężenie glukozy we krwi żylnej jest większe lub równe 7,8 mmol/l, a „przygodne” stężenie glukozy (czyli zmierzone w dowolnej porze dnia, nawet po posiłku) jest większe lub równe 11,1 mmol/l, wówczas rozpoznajemy cukrzycę. W przypadkach wątpliwych wykonuje się doustny test obciążenia glukozą. Badanie polega na tym, że pacjentowi na czczo podaje się do wypicia roztwór glukozy, po czym monitoruje się jego poziom glukozy i insuliny we krwi. Leczeniem dzieci chorych na cukrzycę zajmuje się lekarz diabetolog, pielęgniarka diabetologiczna, dietetyk oraz psycholog. Leczenie cukrzycy typu 1 polega na podawaniu podskórnych wstrzyknięć insuliny lub w sposób ciągły za pomocą pompy insulinowej, a także stosowanie odpowiedniej diety. Ustalenie schematu leczenia i sposobu podawania insulin jest uzależniony od m.in. dobowego zapotrzebowania na insulinę, wieku, trybu życia, a także możliwości intelektualnych rodziców i opiekunów.

Ten typ cukrzycy najczęściej rozpoznaje się u dzieci i ludzi młodych, dlatego niegdyś nazywana była „cukrzycą młodzieńczą”. Może on jednak wystąpić również u ludzi starszych, po 35 roku życia, wówczas jest określany typem LADA. W przeciwieństwie do cukrzycy typu 2 (również charakterystycznej dla ludzi starszych) pacjent z typem LADA jest szczupły.