Jakie są rodzaje cukrzycy?

Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje cukrzycy: typ 1 i typ 2.

Cukrzyca typu 1 (zwana też: cukrzycą insulino-zależną, typu młodzieńczego, pochodzenia immunologicznego) jest wynikiem zniszczenia komórek, produkujących insulinę przez własny system odpornościowy, w reakcji z autoagresji; a co za tym idzie braku wydzielania własnej insuliny. Organizm rozpoznaje komórki produkujące insulinę jako obce (podobnie jak przy zwalczaniu infekcji) i stara się je zniszczyć, poprzez produkowane przeciwciała i specjalne komórki niszczyciele (tzw. limfocyty cytotoksyczne), uczulone na te „obce choć własne” komórki beta trzustki. Nadal nie do końca wyjaśniono, dlaczego tak się dzieje. Wiadomo natomiast, że udział w tym procesie biorą pewne geny, warunkujące skłonność ustroju do nieprawidłowych reakcji odpornościowych oraz czynniki środowiskowe (wirusy, bakterie, toksyny), wyzwalające nieprawidłową reakcję.

Typ 1 cukrzycy najczęściej dotyka dzieci i młodzież (osoby poniżej 30 r.ż.). Pacjenci z tą postacią cukrzycy muszą od samego początku choroby przyjmować codziennie insulinę z zewnątrz, by uzupełnić całkowity brak własnego hormonu. Jest to jedyny rodzaj leczenia, gdyż doustne leki przeciwcukrzycowe w tym typie choroby nie działają. Jeśli osoba chora przestanie przyjmować insulinę, w krótkim czasie rozwinie poważne zaburzenia wewnętrznej równowagi organizmu, co może doprowadzić do śpiączki i dalej do śmierci.