Cukrzyca typu 2 (tzw. insulino-niezależna, typu dorosłych) jest wynikiem nieprawidłowej reakcji komórek organizmu na produkowaną insulinę, która w normalnych do tej pory ilościach stopniowo przestaje działać (ten stan jest nazwany insulinoopornością tkanek). Organizm stara się to zjawisko przełamać, produkując zwiększoną ilość insuliny (stan nazywany hiperinsulinemią). Z czasem ta dodatkowa produkcja hormonu znowu przestaje wystarczać, a nieprawidłowo wysoki poziom glukozy we krwi działa toksycznie na komórki, produkujące insulinę. Skutkuje to rozwojem choroby, wyczerpaniem rezerw produkcji insuliny i stopniowym zniszczeniem komórek beta trzustki.

Osoby chore na cukrzycę typu 2, mogą w początkowym okresie schorzenia kontrolować swoją glikemię, poprzez przestrzeganie prawidłowej diety, regularną aktywność fizyczną oraz doustne leki przeciwcukrzycowe. Ich działanie polega na stymulowaniu produkcji własnej insuliny, uwrażliwianiu tkanek na jej działanie oraz zapobieganiu wystąpieniu hiperglikemii (czyli zwiększonego poziomu glukozy we krwi). Wraz z przebiegiem choroby, kiedy doustne leki przestają wystarczać, zachodzi konieczność wprowadzenia dodatkowo do leczenia insuliny w zastrzykach.