Zalecenia i badania lekarskie

Należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń lekarskich. Są one indywidualnie dostosowane do naszego obecnego zaawansowania cukrzycy i ogólnego stanu zdrowia. Nie powinno się bezkrytycznie ufać „uniwersalnym poradom” innego pacjenta z kolejki. Na przykład osoba, która stosuje schemat wielokrotnych wstrzyknięć insuliny, powinna uwzględnić ten fakt w planowaniu swojego czasu, obowiązków i zajęć. O określonych porach powinna ona odczytać aktualny poziomu cukru, przy użyciu podręcznego glukometru (urządzenia służącego do oznaczenia poziomu glukozy w krwi kapilarnej, pobranej z opuszki palca), po czym podać sobie insulinę w odpowiedniej ilości. Również samodzielne, regularne prowadzenie pomiarów poziomu glukozy przy użyciu gleukometru (tzw. samokontrola) i wizyty kontrolne u lekarza prowadzącego, dostarczają wielu cennych informacji, pomocnych w kontrolowaniu cukrzycy i modyfikacji jej leczenia. Samokontrola dostarcza dokładnych informacji, w jakim stopniu opanowana jest cukrzyca. Powinno się założyć zeszyt samokontroli, w którym zapisuje się datę i godzinę pomiaru oraz oznaczony poziom cukru. Jeśli przyjmuje się insulinę, glikemię powinno się sprawdzać przed każdym posiłkiem, przed snem oraz od czasu do czasu w 2 godziny po głównym posiłku (tworząc tzw. profil glikemii).

W przypadku stosowania tylko leków doustnych, samokontrola może być mniej restrykcyjna i nie wymaga tak częstych badań (wystarczy np. raz dziennie przed śniadaniem). Istotne w cukrzycy jest też kontrolowanie ciśnienia tętniczego krwi. Można to robić w domu, przy użyciu automatycznych ciśnieniomierzy i/lub przy każdej wizycie w gabinecie lekarskim.

Okresowo lekarz powinien skierować osobę z cukrzycą na dodatkowe badania: oznaczenie poziomu cholesterolu we krwi (negatywnie wpływa na układ sercowo-naczyniowy), spoczynkowe i wysiłkowe EKG (celem wczesnego wykrycia chorób serca), oznaczenie utraty białka z moczem oraz poziomu kreatyniny (ocena uszkodzenia nerek), badanie dna oka przez okulistę (ocena zmian w siatkówce i jej naczyniach). Umożliwia to wczesne wykrycie ewentualnych powikłań choroby, a przez to wcześniejsze i skuteczniejsze ich leczenie.