Skąd się bierze?

Przyczyn rozwoju wola jest wiele. Niedobór jodu (który jest niezbędny do syntezy hormonów tarczycowych) prowadzi do obniżenia poziomu hormonów tarczycy, zwiększając wydzielanie TSH (tyreotropina – hormon wydzielany przez przysadkę regulującą między innymi funkcję tarczycy), który nadmiernie pobudza tarczycę do rozrostu. Sytuacja taka ma często miejsce w okresach zwiększonego zapotrzebowania na hormony tarczycowe a więc i sam jod (ciąża, okres karmienia piersią, okres dojrzewania, stres). Zbyt mała podaż jodu w tym okresie może przyczynić się do powstania wola. Udowodnino w tej kwestii także rolę: skłonności dziedzicznych, substancji wolotwórczych (np.: sulfadiazyna, tolbutamid, jod podawany długotrwale) i czynników autoimmunologicznych (zaburzenia układu odpornościowego w którym organizm niszy własne komórki).

Czym się objawia?

Wole bardzo często przebiega bezobjawowo i wykrywane jest przypadkiem, chyba, że towarzyszy mu zaburzenie czynności hormonalnej tarczycy i objawy z niej wynikające. Objawy sugerujące wole to:

• powiększenie obwodu szyi i uwypuklenie tarczycy na przedniej lub bocznej powierzchni szyi;
• odczucie dyskomfortu (ucisku) w okolicy szyi;
• trudności w oddychaniu, kaszel na skutek ucisku wola na tchawicę;
• zaburzenia połykania na skutek ucisku tarczycy na przełyk;
• zmiana barwy głosu (chrypa) wskutek ucisku tarczycy na nerw krtaniowy.

Objawy związane z nadczynnością lub niedoczynnością zostały szczegółowe omówione w osobnych artykułach.