Diagnostyka

Wywiad i badanie lekarskie to jak zwykle podstawa każdego rozpoznania. Następnie lekarz może skierować na badania laboratoryjne i obrazowe.

W badaniach laboratoryjnych można stwierdzić: podwyższone parametry stanu zapalnego (OB, CRP, leukocytozę), niedokrwistość, hipoproteinemia (czyli obniżony poziom białek), zaburzenia elektrolitowe (obniżenie poziomu potasu), a u części chorych można wykryć obecność przeciwciał ASCA.

Najważniejsze są jednak badania obrazowe i o tym, które będą najwłaściwsze w danym przypadku, zadecyduje lekarz:

• badanie endoskopowe jelita cienkiego lub jelita grubego (kolonoskopia), które mogą uwidocznić nam zmiany zapalne w błonie śluzowej jelita w postaci owrzodzeń;
• kontrastowe badanie przewodu pokarmowego (np. pasaż jelita cienkiego, wlew doodbytniczy z kontrastem);
• USG, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny jamy brzusznej;
• badanie histopatologiczne wycinków z jelita (rzadko wykonywane).

Leczenie

Leczenie zwykle jest przewlekłe i uzależnione od lokalizacji i stopnia nasilenia dolegliwości, występujących u danego pacjenta. Metod terapeutycznych jest wiele, jednak jak do tej pory nie znaleziono metody gwarantującej 100% skuteczność. W skład leczenia wchodzi kilka elementów:

• Unikanie czynników zaostrzających: rzucenie palenia papierosów, unikanie stresu, unikanie stosowania leków z grupy niesterydowych leków przeciwzapalnych (stosowanych często przy przeziębieniach, dolegliwościach bólowych), profilaktyka infekcji;
• Leczenie farmakologiczne, na które składają się:
  • leczenie przeciwzapalne,
  • leczenie immunosupresyjne,
  • leczenie przeciwbólowe,
  • leczenie przeciwbiegunkowe,
  • antybiotykoterapia w szczególnych wypadkach.
• Leczenie operacyjne w przypadku: krwotoku lub perforacji (przedziurawienia) przewodu pokarmowego, niedrożności jelita, obecności przetok, podejrzenia lub stwierdzenie raka w jelicie, obecności rozległych zmian lub utrzymywania się przykrych dolegliwości mimo prawidłowego leczenia.