Jakie są objawy?

Przebieg choroby jest przewlekły i w przypadku braku leczenia postępujący. Najczęstszymi objawami dokuczającymi pacjentom są:

• Zgaga (czyli pieczenie lub ból za mostkiem; należy je różnicować z bólem wieńcowym) oraz puste odbijania, które nasilają się po przyjęciu pozycji leżącej na plecach, po obfitym posiłku lub przy schylaniu się.
• Bóle i pieczenie w nadbrzuszu.
• Nudności i wymioty.
• Nieprzyjemny, kwaśny smak w ustach.
• Rzadziej występują: odruchowy kaszel lub zaostrzenie objawów astmy oskrzelowej, a także chrypka (jako wynik podrażnienia strun głosowych).

W zaawansowanym stadium choroby może dojść do trudności lub bólów w czasie połykania, a nawet krwawienia z uszkodzonego przełyku. Te objawy alarmowe są bezwzględnym wskazaniem do wykonania badania endoskopowego przełyku i żołądka.

Rozpoznanie i leczenie

Bardzo ważne jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu z pacjentem, który jest dość charakterystyczny i ukierunkowuje lekarza na rozpoznanie. Obecność typowych objawów i brak cech alarmujących upoważnia do włączenia leczenia objawowego. Natomiast w razie jakichkolwiek wątpliwości lub objawów niepokojących lekarz może skierować pacjenta na jedno z 2 rozstrzygających badań: endoskopowe badanie przełyku z ewentualnym pobraniem wycinków ze zmienionej zapalnie błony śluzowej lub 24-godzinną pH-metrię przełyku. Manometria przełykowa oraz badanie radiologiczne przewodu pokarmowego z podaniem środka kontrastowego, mają mniejsze zastosowanie.

W leczeniu choroby refluksowej największą skuteczność mają 2 grupy leków: IPP (inhibitory pompy protonowej np.: omeprazol, lanzoprazol, pantoprazol) a także blokery receptorów H2 (np.: ranitydyna i cymetydyna). Ich rolą jest zmniejszenie (blokery H2) lub całkowite zatrzymanie (IPP) produkcji i wydzielania kwasu solnego przez komórki okładzinowe żołądka. Pomocne w terapii bywają także leki zobojętniające kwas solny, stosowane przede wszystkim w łagodnych postaciach CHRP oraz u kobiet w ciąży (wówczas IPP są przeciwwskazane). Jeśli pomimo maksymalnych dawek leków nie udaje się zapobiec objawom i postępowi choroby, konieczne bywa wykonanie przeciwrefluksowego zabiegu operacyjnego (tzw. fundoplikacji czyli pofałdowania dna żołądka sposobem Nissena) metodą klasyczną lub laparoskopową.

Jeśli choroba refluksowa jest nie leczona lub leczona nieskutecznie istnieje ryzyko rozwoju w jej przebiegu:

• zapalenia refluksowego przełyku;
• zwężeń światła przełyku;
• zespołu Barreta (czyli przemiany w końcowym odcinku przełyku prawidłowego nabłonka płaskiego w nabłonek walcowaty) i związanego z nim raka przełyku.

Jak to mówią „lepiej dmuchać na zimne”, a na zgagę brać leki, a nie zimne mleko.