Jak to rozpoznać?

Lekarz ustala diagnozę najczęściej na podstawie wywiadu oraz badania fizykalnego. Niekiedy jednak zdarza się, że guzek położony jest zbyt wysoko w odbytnicy, co uniemożliwia dokładne obejrzenie zmiany. Ponieważ zmieniona chorobowo okolica jest bardzo bolesna, dlatego też nawet zwykłe badanie per rectum jest dla pacjenta bardzo bolesne. Stosuje się wówczas znieczulenie miejscowe lub nawet ogólne, w celu wykonania badania za pomocą wzierników. Może to być anoskopia, czyli oglądanie kanału odbytu i końcowego odcinka odbytnicy od wewnątrz lub rektoskopia, za pomocą której możliwe jest obejrzenie odbytu na długości 10-15 cm.

Leczenie ropni odbytu

Leczenie w głównej mierze opiera się na zabiegu chirurgicznym, podczas którego dokonuje się nacięcia ropnia, ewakuacji treści ropnej oraz założenia sączka, który umożliwia wydostawanie się ewentualnych pozostałości ropy na zewnątrz. Zabieg ten nie wymaga pobytu w szpitalu, można go wykonać ambulatoryjnie. Pacjent usypiany jest na kilka minut, co w zupełności wystarczy na przeprowadzenie zabiegu. Bardzo ważne jest, aby po zaopatrzeniu chirurgicznym utrzymać prawidłową higienę okolicy odbytu, można stosować w tym celu nasiadówki z roztworów antyseptycznych nawet 3-4 razy dziennie oraz po każdym oddanym stolcu. Ważne jest także regularne zgłaszanie się na zmianę opatrunków. Należy również regularnie oddawać stolec, nawet jeśli wiąże się to z bólem. Leczenie antybiotykami stosuje się wyłącznie jako leczenie uzupełniające.

Kolejny problem – przetoki okołoodbytnicze

Niekiedy także dochodzi do powstawania przetok odbytu. Część z nich może być powikłaniem istniejącego wcześniej ropnia odbytu. Jednak może się zdarzyć, że ich powstanie będzie wynikiem urazu skóry lub błony śluzowej okolic odbytu. Przetoka to nieprawidłowe połączenie skóry i światła odbytu. Powstały kanał posiada ujście wewnętrzne w odbycie oraz ujście zewnętrzne, które lokalizuje się najczęściej w okolicy skóry odbytu lub na pośladkach, czy w okolicy narządów płciowych.

Objawy, jakie można wówczas zaobserwować to:

• stały lub okresowy wyciek treści śluzowo-ropnej z ujścia zewnętrznego przetoki;
• ból okolicy odbytu, mogący nasilać się podczas oddawania stolca;
• świąd i pieczenie okolicy odbytu;
• podrażnienie, zapalenie, a nawet zmiana barwy skóry wokół otworu zewnętrznego przetoki.