Glistnicę mogą też sugerować objawy:

• zaburzenia snu ze zgrzytaniem zębami włącznie;
• drażliwość, nadpobudliwość lub przeciwnie spowolnienie, apatia;
• zmiany skórne o charakterze pokrzywki;
• zapalenia spojówek i obrzęk powiek;
• a także zapalenie wyrostka robaczkowego (jeśli pasożyt wniknie do niego), czy niedrożność górnych dróg oddechowych (gdy w trakcie wymiotów robak zostanie zaaspirowany).

Rozpoznanie

Stwierdzenie dorosłych osobników w kale lub w treści wymiotów jest rzadkie, choć możliwe przy masywnej glistnicy. Można je natomiast wykryć podczas badań endoskopowych lub radiologicznych przewodu pokarmowego. Podstawową metodą diagnostyczną jest wykonanie rozmazu ze świeżego stolca i stwierdzenie w nim obecności jaj glisty. Aby zwiększyć czułość, badanie to wykonuje się 3 razy w odstępach 3-5 dniowych.

Leczenie

Kuracji podlegają zarówno pacjenci objawowi, jak i bezobjawowi, a także całe ich rodziny. Zastosowanie mają: albendazol, mebendazol, pyrantel i lewamizol. Po 2 tygodniach należy ocenić skuteczność leczenia, ponownie wykonując badanie kału. W postaci płucnej włącza się także glikokortykosteroidy, a przy objawach niedrożnościowych cytrynian piperazyny i leczenie zachowawcze (leki rozkurczające, przeciwbólowe itp.). Jeśli mimo tego objawy niedrożności nie ustępują, konieczne bywa czasem wykonanie laparotomii i mechaniczne usunięcie glist.