Jak radzić sobie w przypadku spożycia substancji mogących doprowadzić do wystąpienia poparzenia przełyku?

Należy pamiętać, aby nigdy nie bagatelizować takich sytuacji! Zawsze należy udać się do szpitala!

Ważne jest aby ustalić rodzaj, objętość oraz czas spożycia substancji i w razie możliwości zabezpieczyć opakowanie i resztki spożytej substancji. Nie należy prowokować wymiotów, podawać węgla aktywowanego, ani środków neutralizujących (przy spożyciu kwasu nie podawać zasad i odwrotnie) – reakcje neutralizacji są silnie egzotermiczne i prowadzą do termicznego uszkodzenia. Najlepszym sposobem wczesnej pomocy jest podawanie do picia substancji obojętnych (woda, mleko) w celu rozcieńczenia spożytych chemikaliów.

W szpitalu wykonywane mogą być różne badania diagnostyczne, które mają na celu określenie stopnia uszkodzenia oraz wykrycie ewentualnych powikłań. Najczęściej wykonuje się: RTG jamy brzusznej i klatki piersiowej, tomografia komputerowa przełyku i żołądka z kontrastem, jamy brzusznej z podwójnym kontrastem, gastrofiberoskopia (patrz odpowiedni artykuł), endoskopowa ultrasonografia (EUS) i inne, w tym badania z krwi. Na podstawie wykonanej endoskopii górnego odcinka przewodu pokarmowego ocenia się zmiany i wyznacza stopień zmian, najczęściej na podstawie klasyfikacji Zargara(stopień 0-norma, stopień 3b-rozległa martwica, obecne zwężenia, często powikłania). Ocena ta jest podstawą dalszego postępowania leczniczego. Wśród działań leczniczych wyróżnić można:

• odpowiednia dieta (w zależności od stopnia uszkodzenia od diety płynnej do żywienia pozajelitowego);
• leczenie zachowawcze (leki przeciwbólowe, sukralfat, związki bizmutu, H2-blokery, inhibitory pompy protonowej, antybiotyki);
• zabiegi endoskopowe (najczęściej poszerzenie zwężeń);
• leczenie chirurgiczne (zazwyczaj w przypadku wystąpienia powikłań wczesnych i późnych).

Powikłania oparzeń górnego odcinka przewodu pokarmowego można podzielić na wczesne i późne. Do najczęstszych powikłań wczesnych należą: perforacja(przedziurawienie) przełyku lub żołądka, zapalenie płuc, śródpiersia, posocznica. Najczęstszym powikłaniem późnym są zwężenia, leczone zazwyczaj endoskopowo poprzez regularne ich poszerzanie. Występują stosunkowo często a leczenie jest zazwyczaj długotrwałe i uciążliwe dla pacjentów. Z pozostałych wymienić można: zaburzenia motoryki przełyku, uchyłki, rak przełyku (szacowane ryzyko wystąpienia raka, wśród pacjentów po przebytym oparzeniu przełyku, jest 1000-3000 razy większe niż w ogólnej populacji).