Niezdrowy styl życia, a więc brak aktywności fizycznej, otyłość, nieprawidłowa dieta, czy stosowanie używek prowadzą do rozwoju wielu chorób cywilizacyjnych (w tym uchyłkowatości jelita).

Niestety mimo wielu akcji społecznych mających na celu promocję zdrowego sposobu życia, a tym samym poprawy naszego stanu zdrowia, trudno nam je wdrożyć do codziennych zwyczajów.

Uchyłki są to drobne uwypuklenia ściany jelita, wielkości od kilku do kilkunastu milimetrów. Lokalizują się zazwyczaj w końcowej części jelita grubego, głównie w esicy. Wyróżniamy uchyłki wrodzone, które występują rzadko i nie mają większego znaczenia oraz nabyte. Te ostatnie powstają na skutek wypychania błony śluzowej na zewnętrz ściany jelita, w miejscach bardziej na to podatnych.

Występują zwykle po 50 roku życia, a ich częstość rośnie z wiekiem. Uważa się, iż mogą dotyczyć 1/3 populacji osób po 60 roku życia, choć dane te są niedoszacowane, gdyż w większości przypadków uchyłki są bezobjawowe (a więc i nie zdiagnozowane). Z uchyłkami wiążą się dwie jednostki chorobowe – jeśli zmiany te nie dają żadnych objawów, mówimy wówczas o uchyłkowatości jelita grubego, natomiast jeśli pojawiają się dolegliwości, mówimy o chorobie uchyłkowej okrężnicy.

Skąd się biorą?

Uważa się, iż należą do grupy chorób cywilizacyjnych. Na ich powstanie ma wpływ mała aktywność fizyczna, otyłość i nieprawidłowa dieta uboga w błonnik. Czynniki te prowadzą do nadmiernych skurczów błony mięśniowej ściany jelita i z czasem do przerostu warstwy mięśniowej, co wywołuje wzrost ciśnienia wewnątrz jelita. To z kolei prowadzi do wypychania błony śluzowej na zewnątrz jelita w miejscach bardzie podatnych. Uchyłki sprzyjają zaleganiu w nich treści kałowych i rozwojowi bakterii, co może skutkować ich zapaleniem i pojawianiem się dolegliwości.