Pierwszym powstałym w świecie bankiem nasienia, był bank we francuskim szpitalu Le Kremlin-Bicetre w roku 1973. Była to rewolucja w świecie nauki, gdyż pomogła wielu parom uporać się z problemem niemożności posiadania dzieci. Dziś banki gamet (nasienia i komórek jajowych) są szeroko rozpowszechnionymi na świecie ośrodkami, które pozwoliły przyjść na świat ponad 30 tysiącom dzieci.

Problem niepłodności dotyczy aktualnie ok. 8-18% par na świecie. Niepokojące jest, iż rośnie liczba niepłodnych mężczyzn; u ponad 5% z nich przyczyną niepłodności jest brak plemników w nasieniu. W tym przypadku jedynym wyjściem z sytuacji staje się inseminacja (umieszczenie nasienia w drogach rodnych kobiety) materiałem pochodzącym od innego mężczyzny. W tym celu potrzebne jest odpowiednie pobieranie i przechowywanie nasienia, pochodzącego od dawców „ochotników”.

Kto może zostać dawcą?

Aby zostać dawcą nasienia lub komórek jajowych należy przejść odpowiednią kwalifikację i spełniać kilka niezbędnych warunków zdrowotnych. Proces klasyfikacji mężczyzny jako dawcy trwa około pół roku. Musi on być w wieku 18-40 lat oraz przede wszystkim być zdrowy pod wieloma względami. Przechodzi on więc wcześniej szereg badań, wykluczających u niego choroby genetyczne, ogólnoustrojowe, aktualne infekcje lub nieprawidłowości w nasieniu. Zgłoszenia do banków nasienia, odbywają się często drogą mailową; następnie dawca odwiedza ośrodek osobiście, gdzie przeprowadzany jest wywiad lekarski, mężczyzna oddaje krew do badań oraz oczywiście nasienie, które poddawane jest szeregowi analiz, między innymi pod względem jego zdolności do przechowywania w niskich temperaturach. Niektóre ośrodki wymagają od swoich dawców udokumentowania posiadanego potomstwa. Oddawanie nasienia odbywa się kilkukrotnie. Każda próbka, po wstępnej akceptacji, zostaje zamrażana na okres tzw. kwarantanny (ok. 6 miesięcy). Po rozmrożeniu, nasienie jest powtórnie zbadane, aby stwierdzić, jaki odsetek oddanego materiału „przetrwał”. Kryteria kwalifikujące dawców są bardzo zaostrzone (odsetek zakwalifikowanych wynosi 3-4% ogółu), nie tylko ze względu na dobór jak najlepszego materiału, lecz także z powodu malejącego zapotrzebowania. Wynika to z faktu, iż wraz z rozwojem biotechnologii stosuje się coraz to nowsze metody leczenia bezpłodności, w których dawcy nasienia odgrywają coraz mniejsza rolę.