Bezpłodność jest traktowana jako choroba społeczna, gdyż dotyczy par współżyjących i starających się o dziecko. Dla mężczyzny i kobiety, gdy żyją oddzielnie, nie pragnąc mieć dzieci, może się wydawać, iż są w stanie pełnego zdrowia. Podjęcie decyzji o chęci posiadania dzieci, staranie się o nie, ale bez oczekiwanego skutku (czyli bez ciąży), potwierdza bezpłodność. Dotyczy to aż 15% par starających się o dziecko.

Bezpłodnością będziemy nazywać niemożność zajścia w ciążę po roku regularnego współżycia płciowego (poprzez regularne współżycie medycyna rozumie 3-4 stosunki płciowe w tygodniu), bez stosowania środków antykoncepcyjnych. Problem bezpłodności dotyczy aż 15% par starających się o potomstwo. Przyczyna bezpłodności może leżeć zarówno po stronie żeńskiej (w 45%-60% przypadków), jak i męskiej (ok. 30-40% przypadków). Natomiast w ok. 10% przypadkach powód bezpłodności pozostaje niewyjaśniony.

Problem bezpłodności może dotyczyć samego momentu zajścia w ciążę, czyli gdy z różnych przyczyn nie może dojść do połączenia komórki jajowej z plemnikiem. O bezpłodności będziemy mówić także wtedy,  gdy co prawda doszło do zapłodnienia, ale kobieta nie donosi ciąży.

Przyczyny kobiecej bezpłodności

Najpierw omówimy te stany oraz schorzenia, kiedy ze strony kobiety nie może dojść do zapłodnienia i prawidłowego rozwoju ciąży. Takim dość prozaicznym powodem jest wiek kobiety. Należy pamiętać że po 35 roku życia znacznie obniża się potencjał rozrodczy kobiety. Wynika to z faktu, iż w tym wieku większość komórek jajowych uwalnianych z jajnika podczas comiesięcznego jajeczkowania ma mniejszy potencjał przeżycia. Także macica która „czeka” na przyjęcie zapłodnionej komórki jajowej może wykazywać nieprawidłowości. Wraz z wiekiem pogarsza się zdolność i funkcja jajników, jajowodów, czyli ogólnie mówiąc tych narządów które wspólnie odpowiadają za prawidłowy przebieg zapłodnienia. Pogorszenie wraz z wiekiem funkcji rozrodczych u kobiety to jeden aspekt. Jednak nieprawidłowości w obrębie narządu rodnego mogą pojawić się wcześniej, niekoniecznie po przekroczeniu tej umownie przyjętej granicy 35 roku życia. Mogą to być np.:

• uszkodzenie jajowodów, wodniaki jajowodów, zrosty jajowodowe powodujące ich niedrożność (powstające po przebytym stanie zapalnym lub po zabiegach chirurgicznych w obrębie miednicy i jamy brzusznej);
• nieprawidłowości w obrębie macicy: macica podwójna, dwurożna, polipy, mięśniaki;
• nieprawidłowy śluz szyjki macicy, który uniemożliwia plemnikom dotarcie do komórki jajowej.