Około 15% rozpoznanych ciąż kończy się poronieniem. Jakie są przyczyny poronień? Czy istnieje skuteczna profilaktyka i leczenie w przypadku ciąż zagrożonych poronieniem?

Poronieniem nazywamy sytuację, w której zarodek ciążowy zostaje usunięty przez organizm kobiety z jamy macicy, przed upływem 22-go tygodnia ciąży. Większość poronień dotyczy ciąż w tzw. okresie przedimplantacyjnym, czyli zanim dojdzie do zagnieżdżenia zarodka w macicy.

Jakie mogą być przyczyny poronień?

Wśród przyczyn utraty ciąży wymienia się wiele czynników. Najczęściej są to zaburzenia genetyczne płodu, które odpowiadają za ponad 50% poronień w I trymestrze ciąży. Duży odsetek poronień nawracających (czyli trzech lub więcej po sobie utraconych ciąż) spowodowany jest przez wady rozwojowe macicy, szczególnie przegrody wewnątrzmaciczne (uniemożliwiające prawidłowy rozwój płodu). Inne to: zrosty wewnątrzmaciczne, mięśniaki podśluzówkowe, polipy endometrialne. Za prawidłową implantację zarodka i rozwój ciąży w początkowym okresie (do ok. 4 miesiąca ciąży) odpowiedzialne jest ciałko żółte (zlokalizowane w jajniku), które reguluje zjawiska hormonalne występujące po zapłodnieniu. Zatem niewydolność ciałka żółtego i mała produkcja przez nie progesteronu (hormonu podtrzymującego ciążę), może zaburzyć implantację i rozwój ciąży. Do innych przyczyn poronień zaliczyć możemy nieprawidłowości w układzie immunologicznym (układzie odpornościowym) matki, w wyniku czego może dochodzić do odrzucania ciąży, jako obcej tkanki. Każda poważna infekcja również może spowodować poronienie. Spośród zakażeń wirusowych najbardziej niebezpieczne są: różyczka, opryszczka, toksoplazmoza oraz cytomegalia. Natomiast w przebiegu zakażeń bakteryjnych czynnikiem zagrażającym ciąży jest gorączka, która wywołuje skurcze macicy, co może doprowadzić do oddzielenia się zarodka od ściany macicy i jego obumarcia. Każda przewlekła choroba matki (jak np.: choroby nerek, wątroby, otyłość, zaburzenia czynności tarczycy, cukrzyca) może również przyczyniać się do powikłań ciąży, w tym poronień. W tym przypadku należy się skupić na chorobie podstawowej i wdrożyć terapię mającą na celu ustabilizowanie stanu pacjentki zarówno do bezpiecznego zajścia w ciążę, jak i niepowikłanego jej przebiegu. W literaturze również istnieją doniesienia o wpływie: picia alkoholu, zwiększonej ilości kofeiny w diecie, palenia papierosów, zanieczyszczeń środowiska (np.: ekspozycji na ołów, rtęć) promieniowanie jonizujące, na wzrost ryzyka poronienia. Należy również wspomnieć o negatywnym wpływie stresu i obniżonego stężenia cynku we krwi oraz zwiększonym ryzyku poronień u matek po 35 r.ż.