Co robić, jak leczyć?

W pierwszej kolejności powinno się zgłosić do lekarza ginekologa. Wykona on pełne badanie ginekologiczne oraz pobierze wycinki ze zmienionych miejsc, w celu zbadania ich przez patomorfologa. Otrzymany wynik histopatologiczny jest ostatecznym rozpoznaniem choroby. Zawarte w nim informacje będą dotyczyły rodzaju nowotworu i stopnia zaawansowania choroby.

Podstawową metodą leczenia jest operacja, a jej zakres zależy od stopnia zaawansowania choroby. I stopień oznacza najmniejszy rozrost zmiany, a pacjentki w tym stadium zaawansowania dzielimy na dwie grupy:

• młodsze (<50-60rż), u których wykonuje się miejscowe wycięcie zmiany z zachowaniem 3cm marginesu zdrowej tkanki;
• starsze (> 60rż), bądź gdy występujący u nich rak jest typu anaplastycznego (najbardziej groźnego) – u nich zalecane jest proste wycięcie sromu wraz z węzłami chłonnymi pachwinowymi, leżącymi powierzchowne.

W II i III stopniu najbardziej zalecane jest wycięcie sromu wraz z węzłami chłonnymi pachwinowymi, zarówno leżącym powierzchownie jak i głęboko. Radioterapia jest stosowana, kiedy nie można usunąć radykalnie całej zmiany, albo gdy komórki nowotworowe rozprzestrzeniły się do węzłów chłonnych. W IV stopniu – oprócz standardowego wycięcia sromu z okolicznymi tkankami i węzłami chłonnymi pachwinowymi, stosuje się radioterapię i chemioterapię.

Jakie są rokowania?

Kobiety, które zostały zoperowane w I stadium choroby, w 98% mogą liczyć na wyleczenie. Natomiast w pozostałych stopniach zaawansowania ogromną rolę odgrywa informacja z badanych węzłów chłonnych, o obecnych w nich komórkach nowotworowych. Jeśli w węzłach nie ma komórek rakowych szanse na 5-letnie przeżycie wynoszą 70-80%, a jeśli są obecne, to szanse określa się na 30-40%.

Jak widać, tylko szybka interwencja lekarza, może realnie zwiększyć szanse na przeżycie. Dlatego zachęcam do obserwowania swojego ciała i w razie jakichkolwiek podejrzeń zgłoszenie się do lekarza. Rak sromu jest dla wielu kobiet wstydliwą sprawą ze względu na wygląd krocza, które może się zmieniać wraz z postępem choroby. Jednak nie warto zwlekać z wizytą u lekarza. Im szybciej pojawimy się u specjalisty, tym szybciej poprawimy komfort swojego życia.