Wpływ na zachowania seksualne mają także czynniki kulturowe oraz społeczne. Propagowanie postaw traktujących seks jako coś „złego” i służącego tylko do prokreacji, powoduje poczucie winy i niechęć do współżycia. Można to nazwać swego rodzaju napiętnowaniem społecznym, przekazywanym z pokolenia na pokolenie, zakazującym czerpania przyjemności ze współżycia.

Widać więc, że zarówno indywidualne jak i społeczne stereotypy mogą przyczyniać się do zaburzeń libido. Problem z seksualnością ze względu na jego wstydliwy charakter szczególnie w naszej kulturze zostaje często pomijany i przemilczany. Kobiety cierpiące na zaburzenia libido rzadko decydują się na podjęcie kroków w celu poprawy życia seksualnego. Pamiętajmy że potrzeby seksualne są jednymi z głównych potrzeb biologicznych człowieka. Niepowodzenia w tej sferze prowadzą do problemów w innych dziedzinach życia; zaburzają funkcjonowanie w pracy, utrudniają pełnienie ról społecznych jako kobiety, żony. Obserwując u siebie problem z seksualnością, należy więc zwrócić się do specjalisty seksuologa. W zależności od podłoża tych zaburzeń istnieją bowiem metody leczenia, które pomagają zniwelować konkretną przyczynę zaburzeń libido. Leczenie zaburzeń hormonalnych polega na hormonoterapii, jednak niesie ze sobą niebezpieczeństwo skutków ubocznych (uszkodzenie wątroby, nadmierne owłosienie, zmiana barwy głosu). Natomiast podstawową metodą postępowania w przypadku zaburzeń psychogennych będzie psychoterapia. Jest to co prawda dość pracochłonna metoda (często wymaga dogłębnego poznania własnej osobowości, skupieniu się na konkretnym, nieraz bolesnym problemie [np. wykorzystywaniu seksualnym w dzieciństwie]), ale z sukcesami rozwiązuje ona problemy, korzystnie wpływając na funkcjonowanie codzienne, w tym na kontakty seksualne.