Niepłodność to problem, który dotyka bardzo wielu par, starających się o dziecko. Na szczęście rozwijająca się medycyna przychodzi im z pomocą, oferując techniki wspomaganego rozrodu. Jedną z nich jest metoda zapłodnienia in vitro, z pewnością jedno z największych osiągnięć medycyny.

Zapłodnienie in vitro jest jedną z metod leczenia niepłodności, polegającą na dokonaniu zapłodnienia poza organizmem kobiety (w warunkach laboratoryjnych) i umieszczeniu powstałych tak zarodków w jamie macicy.

Na czym polega ten zabieg?

Zapłodnienie in vitro to metoda składająca się z kilku etapów.

Na początku przeprowadza się stymulację dojrzewania komórek jajowych (oocytów). Przy pomocy odpowiednich hormonów podawanych kobiecie (hormony podwzgórza i przysadki) stymulujemy pęcherzyki jajnikowe, wywołując dojrzewanie kilku-kilkunastu komórek jajowych (w warunkach naturalnych dojrzewa zwykle jedna komórka jajowa). Wzrost pęcherzyków jajnikowych, jak również błony śluzowej macicy jest systematycznie obserwowany przy pomocy badania ultrasonograficznego (USG). Gdy pęcherzyki jajnikowe stają się dojrzałe i ich ilość jest wystarczająca, można przystąpić do kolejnego etapu.

Jest nim aspiracja (pobranie) dojrzałych komórek jajowych pod kontrolą USG. Przy pomocy specjalnej igły poprzez pochwę zostają zaaspirowane komórki jajowe, które następnie oglądane są pod mikroskopem. Jedynie te, które są w pełni dojrzałe i o prawidłowej budowie, umieszczane w inkubatorze na specjalnie przygotowanych płytkach hodowlanych z pożywką, każda osobno. Zabieg pobrania komórek, jest zwykle mało bolesny, gdyż podaje się pacjentce środki przeciwbólowe oraz uspokajające.