Objawy

Wtórne nadpłytkowości zwykle są bezobjawowe i ustępują po wyleczeniu choroby podstawowej. Pierwotne również przez wiele lat mogą nie dawać objawów lub objawy są dyskretne, niezauważalne przez pacjenta, ale zwykle są skutkiem powstania mikrozakrzepów:

• choroba niedokrwienna serca;
• zaburzenia neurologiczne w postaci:
  • zaburzeń widzenia,
  • bólów i zawrotów głowy,
  • parestezji (zaburzenia czucia obwodowego pod postacią: drętwień, mrowień),
  • niedowładów,
  • napadów padaczkowych,
• udar mózgu;
• erytromegalia (bolesne przekrwienie kończyn);
• powtarzające się poronienia;
• powiększenie śledziony;
• powikłania krwotoczne (mimo nadmiaru płytek mogą się zdarzyć i wynikają z zaburzenia ich funkcji) głównie z błon śluzowych np. jamy ustnej, z przewodu pokarmowego, z dróg moczowych;
• stany podgorączkowe;
• spadek masy ciała;
• intensywne pocenie się.

Diagnostyka

Wywiad i badanie lekarskie jak zwykle są podstawową diagnostyki, natomiast w badaniach laboratoryjnych możemy stwierdzić: nadmiar płytek, ich nieprawidłową budowę, oraz upośledzenie funkcji płytek (np. ich agregację, czyli zlepianie się), a także wydłużenie czasu krwawienia, hiperurykemię (nadmiar kwasu moczowego). Badanie szpiku – ujawnia zwiększoną ilość megakariocytów oraz megakariocyty olbrzymie. Poza tymi wynikami, we wtórnych nadpłytkowość  możemy w badaniach stwierdzić nieprawidłowości charakterystyczne dla danego stanu chorobowego wywołującego nadpłytkowość.

Leczenie

Leczenie uzależnione jest od stopnia nasilenia dolegliwości i oceny ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych oraz krwawień u konkretnego pacjenta. W terapii stosuje się:

• leki przeciwpłytkowe, głównie kwas acetylosalicylowy, ewentualnie klopidogrel;
• hydrokysmocznik – zmniejsza liczbę płytek;
• u kobiet w ciąży jest do rozważenia heparyna drobnocząsteczkowa.

Rokowanie w taj chorobie zazwyczaj jest pomyślne. W niewielkiej części przypadków nadpłytkowość samoistna może przejść w ostrą białaczkę.