Niedobory odporności są to stany, w których układ odpornościowy (immunologiczny) człowieka staje się niewydolny. Wyróżniamy pierwotne i wtórne niedobory odporności.

Pierwotne związane są z zaburzeniami genetycznymi i objawiają się głównie niemowląt i dzieci. Wtórne zaburzenia odporności dotyczą ogółu populacji i są najczęściej konsekwencją innych stanów chorobowych, toczących się w organizmie.

Przyczyny

Pierwotne niedobory odporności związane są głównie z:

• zaburzeniami limfocytów B i limfocytów T:
  • pospolity zmienny niedobór odporności,
  • agammaglobulinemia sprzężona z chromosomem X (choroba Brutona),
  • zespół DiGeorge'a,
  • przewlekła kandydoza skórno-śluzówkowa,
  • ciężki złożony niedobór odporności (SCID),
  • zespół Wiskotta i Aldricha;
• zaburzeniami układu dopełniacza;
• zaburzeniami fagocytozy;
  • przewlekła choroba ziarniniakowa,
  • zespół Chediaka i Higashiego,
  • zespół Kostmanna.

Wtórne zaburzenia odporności ujawniają się w przebiegu:

• choroby nowotworowej: np. przewlekła białaczka szpikowa;
• zakażeń: np. HIV;
• leczenia immunosupresyjnego np. leczenie chorób autoimmunologicznych;
• choroby autoimmunologicznej np. toczeń rumieniowy układowy;
• choroby metabolicznej np. cukrzyca.