Nowotwory to jeden z kluczowych problemów medycyny wieku dziecięcego. Ich przebieg jest bardzo szybki, a leczenie niezwykle trudne (także, ze względu na liczne efekty uboczne i odległe konsekwencje stosowanej terapii).

Niemniej jednak im wcześniej zostaną wykryte, tym większa istnieje szansa, na skuteczność prowadzonej terapii oraz wzrost przeżycia wśród małych pacjentów.

Nowotwór to niekontrolowany rozrost komórek, które wywodzą się z tkanek ustroju, lecz stają się dla niego obce. Komórki nowotworowe nie reagują lub reagują w niewielkim stopniu na sygnały regulacyjne ze strony organizmu – stają się względem niego autonomiczne. Niekontrolowany rozrost niszczy okoliczne struktury, a w przypadku nowotworów złośliwych także tkanki i narządy odległe. Leczenie w zależności od typu oraz stopnia zaawansowania obejmuje różne strategie działania od chemioterapii, radioterapii, przez chirurgię onkologiczną. Metody te mogą być stosowane oddzielnie lub łącznie. Aby jednak taka szansa istniała, rodzic musi odpowiednio wcześnie uświadomić sobie, że objawy które widzi u dziecka, mogą wskazywać na rozwój poważnego procesu chorobowego; to kluczowy moment dla dalszego przebiegu terapii.

Nowotwory wieku dziecięcego – cechy szczególne

Organizm dziecka charakteryzuje się własną, odrębną specyfiką. Biorąc pod uwagę ten fakt warto sobie uświadomić, że nowotwory wieku dziecięcego także wykazują szczególne cechy, do których należą:

• pochodzenie głównie nabłonkowe;
• duża wrażliwość na chemioterapię;
• zazwyczaj budowa monotonna, struktura utworzona ze skupiska komórek nisko zróżnicowanych;
• typowa lokalizacja w szpiku kostnym, wątrobie, kościach, siatkówka, nerkach, układzie współczulnym, gonadach;
• możliwość trwałego wyleczenia w 75% przy wczesnej diagnozie.

Uwaga: najczęstszym nowotworami występującymi u dzieci są białaczki!