Arytmie mogą powstawać na skutek takich mechanizmów jak:

• nieprawidłowe funkcjonowania węzła zatokowego lub innych niższych pięter układu przewodzącego serca;
• nieprawidłowości na drodze przewodzenia impulsu od węzła zatokowego do komórek mięśnia sercowego;
• powstania dodatkowych ośrodków wytwarzających impulsy elektryczne w sercu;
• powstania dodatkowych (patologicznych) dróg  przewodzenia impulsów.

Objawy

Dolegliwości są indywidualnie zróżnicowane, więc to samo zaburzenie rytmu serca może być rożnie odczuwane przez pacjentów (może z wyjątkiem tych powodujących zatrzymanie krążenia), a cześć z nich bywa też bezobjawowa i wykrywana przypadkiem. Chorzy zgłaszają m.in.:

• uczucie kołatania serca (nierównego lub mocnego bicia serca);
• uczucie zatrzymania się serca;
• wewnętrzny niepokój, uczucie napięcia, dyskomfortu w klatce piersiowej;
• bóle w okolicy serca;
• zawroty głowy;
• duszność;
• męczliwość;
• omdlenie.

Diagnostyka

Wywiad lekarski i badanie lekarskie jak zwykle są nieodłącznym elementem diagnostyki. W badaniu lekarskim szczególne miejsce zajmuje osłuchiwaniem serca oraz badanie tętna, w których lekarz może już zauważyć pewne nieprawidłowości. W następnej kolejności zlecane jest wykonanie badania EKG (badanie elektrokardiograficzne), które jest najprostszą metodą oceny rytmu serca. Jednak nie zawsze udaje się w nim uchwycić zaburzenia rytmu serca, gdyż często mają one charakter napadowy. Wówczas lekarz może zlecić wykonanie 24-godzinnego monitorowania EKG metodą Holtera (przykleja się elektrody do ciała pacjenta i podłącza je do specjalnego niewielkiego urządzenia, które zapisuje EKG przez okres 24 godzin). Następnie zapis ten jest analizowany przez lekarza przy użyciu odpowiedniego oprogramowania, celem oceny rytmu serca.