Celem prewencji i leczenia choroby niedokrwiennej serca jest zapobieganie jej rozwojowi, a jeśli wystąpi, przeciwdziałanie jej powikłaniom (zawałom serca, zgonom) oraz minimalizacja objawów choroby i poprawa jakości życia.

Profilaktyka kardiologiczna zajmuje się zapobieganiem rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, w tym choroby wieńcowej. W procesie tym ważna jest kontrola czynników ryzyka, czyli takich parametrów, których występowanie u danej osoby, zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju chorób układu krążenia oraz śmiertelności z ich powodu.

Czynniki ryzyka chorób układu krążenia

Czynniki ryzyka można podzielić na modyfikowalne i niemodyfikowalne. Te pierwsze nie zależą od naszego działania ani stylu życia, gdyż nie potrafimy na nie wpływać. Należą do nich: wiek (ryzyko wzrasta z wiekiem), płeć (mężczyźni są bardziej zagrożeni chorobami układu krążenia i zawałem), wywiad rodzinny (występowanie choroby układu krążenia u krewnych: u mężczyzn przed 55 rokiem życia, a u kobiet przed 65 rokiem życia; w tym zawału serca, udaru mózgu lub nagłego zgonu sercowego).

Grupa modyfikowalnych czynników ryzyka stanowi pole działań profilaktycznych, które obejmują optymalizację: ciśnienia tętniczego krwi (powinno wynosić poniżej 140/90 mmHg), profilu lipidowego (stężenie cholesterolu całkowitego, LDL i HDL oraz trójglicerydów), gospodarki węglowodanowej (poziom glukozy na czczo i po posiłku), wagi ciała, diety, stylu życia i aktywności fizycznej. Stres może prowadzić do nadmiernego spożywania pokarmów, szczególnie tych wysoko przetworzonych (typu fast-food), zwiększenia wagi ciała, choroby wrzodowej, złej higieny snu i niedosypiania, nałogów, szczególnie palenia tytoniu i nadużywania alkoholu. Dlatego działania profilaktyczne obejmują również zwalczanie stresu, nałogu palenia tytoniu i papierosów oraz nadmiernego spożycia alkoholu.