Charakterystyka bólu wieńcowego

Ból w stabilnej chorobie wieńcowej ma kilka cech typowych. Należą do nich:

• charakter (ucisk, gniecenie, palenie, dławienie);
• lokalizacja (w klatce piersiowej, bardziej po jej lewej stronie, za mostkiem);
• promieniowanie (do szyi, lewego braku i ramienia, dolnej szczęki, niekiedy pleców czy nadbrzusza);
• czas trwania (zwykle kilka minut);
• czynniki wywołujące (wysiłek fizyczny, stres, emocje, podczas wietrznej pogody lub mrozów);
• czynniki uśmierzające (ustępuje w spoczynku, po przyjęciu nitrogliceryny).

Ból dławicowy jest niezależny od pozycji ciała ani fazy oddechowej, tzn. nie zmienia się podczas wdechu ani wydechu. Innymi manifestacjami dusznicy bolesnej mogą być: duszność, łatwa męczliwość, uczucie braku tchu i tzw. „krótki oddech”, rzadziej zasłabnięcia, omdlenia, nudności i wymioty. Każdy ból w klatce piersiowej powinien być zgłoszony lekarzowi, a jego przyczyna wyjaśniona.

Diagnostyka choroby wieńcowej

W diagnostyce i rozpoznaniu stabilnej choroby wieńcowej znajduje zastosowanie wiele badań. Poza rozmową (wywiad chorobowy) i zbadaniem pacjenta, istotne są: pomiar ciśnienia tętniczego krwi, badania laboratoryjne krwi (morfologia, ocena profilu lipidowego, tzw. lipidogramu, czyli poziom cholesterolu całkowitego, lipoprotein o małej gęstośći-LDL i dużej gęstości-HDL oraz trójglicerydów i poziomu cukru we krwi). Wykonuje się również spoczynkowy zapis elektrograficzny (EKG), który może ujawnić już na tym etapie pewne cechy niedokrwienia, a nawet przebytego zawału.

Podstawowym badaniem w rozpoznaniu choroby wieńcowej jest elektrograficzna próba wysiłkowa, której celem jest wykrycie niedokrwienia serca, wywołanego wysiłkiem fizycznym. Niekiedy zachodzi konieczność poszerzonej diagnostyki o 24-godzinny zapis EKG metodą Holtera, echokardiografię serca. Do badań obrazowych przydatnych w wykrywaniu choroby wieńcowej należy radioizotopowe badanie serca w wysiłku (wykorzystuje się brak wychwytu specjalnego znacznika przez niedokrwione obszary mięśnia sercowego, co uwidaczniane jest w serii wykonywanych zdjęć), angiografia tomografii komputerowej (obrazowanie naczyń wieńcowych w tomografie komputerowym po dożylnym podaniu specjalnego kontrastu) oraz rezonans magnetyczny. Metodą referencyjną, która ostatecznie może potwierdzić lub wykluczyć zwężenia w tętnicach wieńcowych jest koronarografia.

W postawieniu rozpoznania lekarz bierze pod uwagę dolegliwości zgłaszane przez pacjenta oraz wyniki badań dodatkowych, jak również szacowane ryzyko choroby i jej powikłań.