Nie można bagatelizować jego pierwszych objawów. Niedosłuch to istotny problem wieku dziecięcego, gdyż jego zbyt późne rozpoznanie i co za tym idzie leczenie, może być przyczyną upośledzenia prawidłowego rozwoju dziecka.

Niedosłuch to zaburzenia w obrębie układu słuchu, polegające na nieprawidłowym odbiorze lub przewodzeniu dźwięków o rożnym stopniu nasilenia (od dyskretnych zmian, po całkowitą głuchotę). Niedosłuch przewodzeniowy związany jest z nieprawidłowościami w obrębie ucha zewnętrznego i środkowego, natomiast niedosłuch odbiorczy dotyczy zaburzeń w obrębie ucha wewnętrznego, nerwu słuchowego lub drogi słuchowej.

Przyczyny

Przyczyn niedosłuchu jest wiele, więc warto podzielić je na 3 grupy – wrodzone, okołoporodowe i nabyte.

Przyczyny wrodzone niedosłuchu to:

• niedosłuch lub głuchota dziedziczna;
• wady rozwojowe uwarunkowane genetycznie;
• niedosłuch lub głuchota wrodzona niedziedziczna – związane z narażeniem matki dziecka w trakcie trwania ciąży na:
  • infekcje, zwłaszcza wirusowe (wirus różyczki, cytomegalii, odry, grypy półpaśca, opryszczki) lub toksoplazmozę,
  • substancje toksyczne: ołów, rtęć, związki fosforu, związki siarki, arsen, rozpuszczalniki,
  • leki np. niektóre antybiotyki (gentamycyna), cytostatyki, diuretyki,
  • palenie papierosów, nadużywanie alkoholu, zażywanie narkotyków przez matkę,
  • niektóre choroby matki (np. cukrzyca, choroby nerek),
  • promieniowanie jonizujące,
  • przewlekły hałas, wibracje.