RKO + AED

Istnieją automatyczne defibrylatory zewnętrzne, zwane AED (Automated External Defibrillator), które umożliwiają wprowadzenie do akcji reanimacyjnej defibrylacji, nawet w przypadku osoby niedoświadczonej. Aparaty takie same analizują rytm serca i informują, czy konieczne jest zastosowanie defibrylacji. Postępuje się zgodnie z komendami głosowymi, wydawanymi przez aparat. Jeśli podczas akcji reanimacyjnej dysponujemy dostępem do takiego aparatu, wówczas rozpoczynamy standardową sekwencję postępowania, wykonując 30 uciśnięć na 2 oddechy. Gdy zostanie nam dostarczony AED, włączamy go i naklejamy elektrody na klatce piersiowej poszkodowanego, zgodnie z instrukcją. Następnie postępujemy według poleceń głosowych, wydawanych przez aparat. Jeżeli wskazane jest wykonanie wyładowania elektrycznego, musimy się upewnić, że nikt nie dotyka poszkodowanej osoby. Po wyładowaniu, aparat wydaje kolejne polecenia głosowe. Akcję reanimacyjną prowadzi się tak długo, jak w sytuacji bez użycia AED.

Pozycja boczna ustalona

Jeśli podczas naszej oceny poszkodowanego stwierdzamy, że jest nieprzytomny, ale ma zachowany własny oddech i prawidłową akcję serca lub udało nam się przywrócić te parametry podczas akcji reanimacyjnej; należy ułożyć poszkodowanego w pozycji, która zapewni mu odpowiednią drożność dróg oddechowych i zapobiegnie zachłyśnięciu się. Pozycja taka powinna być stabilna, jak najbliższa ułożeniu na boku z odgięciem głowy do tyły, nie powinna powodować ucisku na klatkę piersiową lub utrudniać oddechu. W tym celu stosuje się tzw. pozycję boczna ustaloną.

1. W pierwszej kolejności pamiętamy o oczyszczeniu jamy ustnej i udrożnieniu dróg oddechowych.
2. Poszkodowanemu ściągamy okulary i wyciągamy z jego kieszeni kanciaste przedmioty, które mogłyby mu przeszkadzać.
3. Klękamy przy poszkodowanym i prostujemy obie jego nogi.
4. Rękę, która jest bliżej nas układamy pod katem prostym w stosunku do ciała, zginamy w łokciu również pod katem prostym i tak rotujemy dłoń, tak aby jej wnętrze było ustawione do góry.
5. Rękę dalszą przekładamy przez klatkę piersiową i przytrzymujemy tak, żeby grzbiet dłoni poszkodowanego dotykał policzka, który jest nam bliższy.
6. Drugą ręką łapiemy za dalszą nogę poszkodowanego tuż nad kolanem, powodując jej zgięcie, bez odrywania stopy od podłoża.
7. Przytrzymując dłoń, która jest przyciśnięta do policzka, pociągamy za podgięta nogę tak, aby poszkodowany obrócił się na bok w naszym kierunku.
8. Kończynę, za którą pociągaliśmy układamy tak, aby była podgięta zarówno w kolanie, jak i w stawie biodrowym pod katem prostym.
9. Głowa osoby ratowanej powinna być odgięta do tyłu. Musimy upewnić się również, że zachowana jest drożność jej dróg oddechowych.
10. W razie konieczności ułożyć rękę poszkodowanego pod policzkiem, tak by utrzymać głowę w odgięciu.
11. Musimy pamiętać o regularnej kontroli oddechu, aż do przybycia wykwalifikowanych służb medycznych.

Kolejność powyższych czynności może wydawać się trudna, więc ostatnimi czasy odchodzi się od rygorystycznego trzymania techniki pozycji bocznej ustalonej. W przypadku osób podejrzanych o urazy kręgosłupa, staramy się nie zmieniać ich pozycji, aby nie doprowadzić do jeszcze większych uszkodzeń. Motocyklistom po wypadkach kask powinny ściągać dwie osoby, jedna trzyma i stabilizuje głowę, druga ściąga delikatnie kask. Jeśli w wypadku komunikacyjnym osoba poszkodowana oddycha i ma zachowaną akcję serca, starajmy się jej nie wyciągać z pojazdu. Nieumiejętne przytrzymanie głowy może doprowadzić do pogorszenia stanu kręgosłupa. Jeśli jednak taka osoba ma problemy z oddechem i konieczne będzie przeprowadzenie akcji reanimacyjnej, należy wyciągnąć poszkodowaną osobę tak, aby przede wszystkim stabilizować jej głowę i najlepiej w dwie osoby.

Czytaj dalej: Pierwsza pomoc - uratuj komuś życie. Część 3