Protruzja środkowa

Objawy tego uszkodzenia występują w podobny sposób, jak w protruzji tylno-bocznej. Podstawą różnicą jest natomiast obustronne występowanie objawów, chociaż ich nasilenie może być większe po jednej ze stron. Ból kończyny dolnej jest obustronny i promieniujący od pleców do uda. Na tym samym obszarze występują parestezje. Największą różnicą w tym typie protruzji jest występowanie porażenia zwieraczy. Większość chorych z czasem traci kontrolę nad pęcherzem moczowym i oddawaniem moczu. Nierzadko upośledzone jest odczuwanie parcia na stolec oraz występują zaparcia. Charakterystyczne dla tego typu zaburzenia jest tzw. „znieczulenie siodłowe”, czyli ubytki czucia nad cała okolicą kręgosłupa w jego krzyżowej części. Ubytki ruchowe najpierw ujawniają się w postaci opadania stopy i problemu ze zginaniem zarówno podeszwowym jak i grzbietowym stopy.

Diagnostyka

Przy pojawieniu się powyższych, niepokojących objawów, wykonuje się zdjęcie RTG. Jednak nie ma ono pełnej wartości diagnostycznej. Podstawowe zdjęcie RTG kręgosłupa jest wykorzystywane do wykluczenia innych przyczyn, mogących powodować podobne objawy jak dyskopatia. Natomiast najbardziej wiarygodną metodą jest tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny, jednak wykonuje się je w zależności od ich dostępności w danym ośrodku.

Leczenie

Najważniejsza dla osób mających dolegliwości jest informacja, że nie leczy się wyniku  rezonansu czy tomografii, ale objawy jakie u nich występują. W przypadku protruzji tylno-bocznej można pomagać sobie zachowawczo, np. stosując leki przeciwbólowe, unikając podnoszenia ciężkich przedmiotów, czy śpiąc na materacu ortopedycznym. Niestety z czasem objawy mogą się tak nasilić, że wymagane będzie leczenie operacyjne; ale ponad 80% pacjentów z protruzją tylno-boczną osiąga dzięki niej dobre wyniki. Po operacji oczywiście zalecane jest unikanie podnoszenia ciężkich przedmiotów.

Protruzja środkowa jest dużo poważniejszym schorzeniem. Leczenie operacyjne w przypadku uciśnięcia dolnej części rdzenia kręgowego (czyli ogona końskiego), jest szczególnie wskazane, przede wszystkim wtedy kiedy objawy pojawiły się w ciągu 48 godzin. Szansa na pełne wyleczenie jest zależna od stopnia uszkodzenia i trudno ją jednoznacznie określić. Wielu z operowanych odzyskuje możliwość kontrolowania oddawania moczu, co jest największą dolegliwością w postaci ciężkiej protruzji. Odzyskanie pozostałych zaburzonych wcześniej funkcji może wystąpić dopiero po jakimś czasie, nawet po okresie dwóch lat.