Zdarza się, że osoba z niezbornością źle toleruje korekcję. Wynika to z faktu, że jej oko nie jest „przyzwyczajone” do idealnego widzenia. Wówczas prawidłowy, „idealny” obraz, bez zniekształceń może nawet powodować zawroty i bóle głowy (częste przy znacznej wadzie). Okulista proponuje pacjentowi w takiej sytuacji tzw. ekwiwalent sferyczny niezborności. Zaleca połowę wartości korekcji cylindrycznej. Jeśli różnica wady wzroku pomiędzy oczami jest znaczna, nie powinny być stosowane szkła o różnicy większej niż 2 dioptrie. Związane jest to z faktem, iż szkła korygujące pomniejszają (tzw. „minusy”) lub powiększają („plusy”) obraz z obu oczu, który nie powinien się znacznie różnić, a najlepiej powinien być identyczny, aby ośrodek wzroku w mózgu prawidłowo go odbierał.

U astygmatyków można stosować także soczewki kontaktowe (nagałkowe). Jednak w przypadku znacznej wady konieczne jest stosowanie tzw. soczewek twardych. Nie przepuszczają one tlenu, są mniej elastyczne i przez to łatwiej mogą się przesuwać pod powiekę. Są przez to gorzej tolerowane i bardziej dla pacjenta uciążliwe w obsłudze.

Wraz z rozwojem mikrochirurgii, w okulistyce stało się możliwe całkowite wyeliminowanie wady niezborności. Operacja przeprowadzana jest za pomocą lasera w znieczuleniu miejscowym. Sam zabieg trwa od kilku do kilkunastu minut. Laser na podstawie obliczeń i wcześniejszych badań precyzyjnie modeluje kształt rogówki, niwelując nierówności, tak aby przywrócić jej zdolność prawidłowego załamywania promieni. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu, więc nie ma mowy o odczuwaniu bólu przez pacjenta. Koszt korekcji jednego oka szacuje się na ok. 2000 zł wzwyż. Zabieg niestety nie jest refundowany przez NFZ. Co prawda powikłania (takie jak: zakażenia bakteryjne, ponowne pojawienie się wady po pewnym czasie) zdarzają się u <1% leczonych, lecz zabieg daje możliwość całkowitego wyeliminowania wady.