Oko to bardzo wrażliwy organ, który codziennie narażony jest na drobne uszkodzenia. Ochrona gałki ocznej należy do tzw. aparatu ochronnego oka, na który składają się: powieki górna i dolna wraz z łukami brwiowymi i rzęsami, spojówki oraz narząd łzowy. Zaburzenia w funkcjonowaniu powyższych struktur stwarzają zagrożenia dla oczu.

Powieki to łącznotkankowe struktury, których głównym zadaniem jest mechaniczna ochrona gałki ocznej. Dodatkowo ich ruchy (mruganie) usuwają drobne zanieczyszczenia z powierzchni oka oraz rozprowadzają ochronny film łzowy, zapewniając stałe nawilżenie.

Od zewnątrz powieki pokryte są cienką skórą, a od strony wewnętrznej delikatną i gładką spojówką. W miejscu przejścia skóry w spojówkę znajduje się około 100-150 rzęs, u których podstawy uchodzą gruczoły łojowe Zeissa oraz potowe Molla. W głębszych warstwach powiek, tak zwanych tarczkach, umiejscowione są gruczoły tarczkowe Meiboma, których wydzielina uszczelnia przestrzeń pomiędzy przednią powierzchnią oka i spojówką pokrywającą powieki.

Jęczmień (hordeolum)

Bakteryjne, gronkowcowe zakażenia brzegów powiek i spojówek może skutkować stanami zapalnym gruczołów przyrzęsowych i tarczkowych. Do jednych z najczęstszych należy jęczmień. Ze względu na miejsce, w którym się pojawia oraz gruczoły, które zajmuje wyróżnić można jęczmień wewnętrzny oraz jęczmień zewnętrzny.

W postaci zewnętrznej infekcja obejmuje gruczoły Zeissa oraz Molla. W okolicy ujścia tych gruczołów powstaje bardzo bolesny guzek, wypełniony treścią ropną. Powieka oraz spojówka stają się obrzęknięte i zaczerwienione. Czasami obrzęk może być tak duży, że utrudnia otwieranie oka. Zwykle po kilku dniach stan zapalny ustępuje samoistnie, a treść ropna może ewakuować się na zewnątrz, po czym następuje proces gojenia. Niekiedy proces zapalny zamiast ustępować, może zacząć się szerzyć, obejmując sąsiednie gruczoły lub nawracać wielokrotnie. Dotyczy to przeważnie osób z niewyrównaną lub nierozpoznaną cukrzycą.