Okulistyka


autor:  Lek. Jakub Cetnarski
kategoria:  Okulistyka

Okulary są częścią naszego wizerunku, odpowiednie oprawki mogą podkreślić rysy twarzy lub nadać jej zupełnie nowy wygląd. Pamiętamy jak w przedszkolu lub szkole podstawowej noszenie okularów było powodem do śmiechu, przezwisk i kompleksów.

Obecnie okulary stają się modne, dlatego niektórzy noszą je nawet wyłącznie dla celów estetycznych. Wykonywane z coraz to nowszych materiałów soczewki, niekoniecznie muszą być grube i niewygodne. Najważniejsze jednak, że spełniają swoją rolę, a mianowicie korygują wadę wzroku.

Jedną z nich jest krótkowzroczność (myopia), która należy do tzw. wad refrakcji. Do nich zaliczane są także dalekowzroczność (hyperopia) i astygmatyzm (niezborność). Każda z tych wad spowodowana jest niewłaściwym padaniem promieni, przechodzących przez układ optyczny oka na siatkówkę. Szacuje się, iż krótkowzroczność dotyczy ponad 30% ludzi w Europie, a wada ta najczęściej ujawnia się w wieku szkolnym.

Jakie są przyczyny krótkowzroczności?

Etiologia krótkowzroczności może być następująca:
•    obraz jest zbyt słabo skupiany przez soczewkę i ogniskuje się tuż przed siatkówką (prawidłowo powinien padać na siatkówkę); jest to tzw. krótkowzroczność krzywiznowa, bo niewłaściwa jest krzywizna soczewki;
•    gałka oczna jest wydłużona, tzn. jej przednio-tylny wymiar jest zwiększony, co w konsekwencji również sprawia, iż obraz pada przed siatkówkę; (nawet jeśli soczewka prawidłowo załamuje promienie obrazu); nazywana krótkowzrocznością osiową, gdyż oś przednio – tylna soczewki jest wydłużona;
•    Wyróżnia się także krótkowzroczność refrakcyjną, w której poszczególne ośrodki układu optycznego oka mają zmieniony współczynnik załamania. Taką sytuację możemy spotkać w zaćmie oraz w cukrzycy, kiedy soczewka ulega zmętnieniu.

Poniższy schemat przedstawia na czym polega wada i jaki obraz widzi krótkowidz.
  Oko prawidłowe
  Oko krótkowzroczne


Objawy i podział

Krótkowidz będzie widział przedmioty położone w dali jako nieostre i zamazane, a ta dysfunkcja będzie się nasilała w nocy. Chcąc poprawić ostrość widzenia będzie wytężał wzrok poprzez mrużenie oczu (stąd grecka nazwa schorzenia: myopia = mrużyć). Zmniejsza to bowiem rozproszenie obrazu na siatkówce i poprawia głębię ostrości. Natomiast przedmioty bliższe pacjent będzie przysuwał jak najbliżej oczu.

Ze względu na zaawansowanie wady wyróżniamy jej 3 stopnie:
1.    niska krótkowzroczność; nie przekracza -3,0 D (dioptrii); pojawia się około 10 roku życia i rozwija się w miarę dojrzewania organizmu, aż do zatrzymania w ok. 20 roku życia;
2.    średnia krótkowzroczność (od -6 D do -8 D); rozwija się we wczesnym okresie życia dorosłego;
3.    wysoka krótkowzroczność – zaczyna się we wczesnym dzieciństwie i osiąga kilkanaście dioptrii; towarzyszy jej głęboka patologia w budowie gałki ocznej, która staje się wręcz jajowatego kształtu; ten typ krótkowzroczności jest dziedziczny i postępujący; często nie poddaje się zupełnej korekcji (zarówno soczewkowej jak i chirurgicznej).

Korekcja

Najpowszechniej stosowane w celu korekcji wady są oczywiście soczewki okularowe. Zastosowanie mają soczewki tzw. sferyczne wklęsłe (minusy). Będą one rozpraszać obraz dobiegający do oka tak, że przesunięty zostaje punkt ogniskowania promieni, a promienie padają prawidłowo na siatkówkę (rys. poniżej).

 

Korekcja okularowa krótkowzroczności

Na rynku powszechnie są soczewki kontaktowe, które korygują krótkowzroczność nawet do zera. Odpowiedni dobór soczewek powinien być jednak skonsultowany z lekarzem okulistą, gdyż muszą być one idealnie dopasowane. Zdarza się bowiem, że zamiast sobie pomóc, uszkadzamy oko, gdyż soczewki to przecież też „ciało obce”. Wadę można wyleczyć metodami chirurgicznymi. Obecnie wszczepia się już soczewki dogałkowe (operacja podobna jak w przypadku zaćmy – własną, nieprawidłową soczewkę zamienia się umieszczanym w oku implantem). Technika ta nie ma zastosowania u dzieci, gdyż gałka oczna wraz z rozwojem całego ciała, również zwiększa z wiekiem swoje rozmiary (wszczepiona soczewka mogłaby być za mała w wieku dorosłym).

W związku z wprowadzeniem metod laserowych odchodzi się już od klasycznych zabiegów chirurgicznych, których precyzja wykonania zależała od ręki chirurga. Operacje z zastosowaniem lasera dają bardzo dobre wyniki. Szybsza jest rekonwalescencja pacjenta i zminimalizowane ryzyko uszkodzenia okolicznych tkanek. Jednak i tu istnieje ryzyko powikłań lub niepowodzeń zabiegu – trzeba bowiem pamiętać, że w przypadku operacji z zastosowaniem lasera nie ma możliwości powrotu do pierwotnego kształtu elementów oka.


zapisujemy ocenę
Oceń artykuł:
Wasza ocena: 5.0 (1 głosów)

Poprzedni Następny

Wszystkie artykuły w Serwisie DomenaZdrowia.pl mają wyłącznie cel edukacyjno-poznawczy i w żadnym wypadku zawarte w nich wskazania nie mogą zastąpić wizyty lekarskiej czy uznanej metody leczenia. W przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Administrator Serwisu nie ponosi żadnej odpowiedzialności z powodu wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego artykułu