Stłuczenia gałki ocznej

Tępe urazy gałki ocznej są najczęściej wywołane uderzeniem z niewielką siłą np. piłeczką, ręką, korkiem od szampana. Niekiedy przebiegają bezobjawowo, ale mogą również spowodować niewielkie uszkodzenia tkanek miękkich, jak również doprowadzić do złamania struktur kostnych, skutkując ciężkimi powikłaniami. Najczęstszymi objawami towarzyszącymi stłuczeniu gałki ocznej są:

• obrzęk powiek i krwiak wokół oczu przypominający okulary (tzw. krwiak okularowy);
• krwiak podspojówkowy bez utraty ostrości widzenia;
• pogorszenie ostrości wzroku i ból;
• pojawienie się krwi wokół tęczówki (tzw. wylew do przedniej komory oka);
• pogorszenie widzenia lub zaniewidzenie w wyniku uszkodzenia naczyniówki lub siatkówki.

W cięższych postaciach obrażeń w wyniku stłuczenia może dojść do utrudnionej ruchomości oka, zapadnięcia się gałki ocznej, a nawet uszkodzenia nerwu wzrokowego. Jest to zwykle następstwem urazu ze złamaniem kości tworzących dolną ścianę oczodołu. Oprócz wymienionych dolegliwości towarzyszy temu ból nasilający się przy dotykaniu okolicy oka, podwójne widzenie, a także obrzęk powiek narastający przy próbie wydmuchania nosa.

Oko w normalnej sytuacji wypełnione jest płynem, który wywiera na ściany gałki ciśnienie, pomagające utrzymać prawidłowy jej kształt. W skrajnych przypadkach bardzo silne uderzenie może spowodować tak duży wzrost ciśnienia w gałce ocznej, że dojdzie do jej pęknięcia. Zwykle pęka ona w miejscu uderzenia, lecz u osób operowanych na oczy, zwykle dochodzi do pęknięcia w miejscu blizny.

W każdym przypadku stłuczenia gałki ocznej należy udać się do lekarza. Obrażenia otwarte można delikatnie zabezpieczyć sterylnym gazikiem, ale należy pamiętać, aby NIE UCISKAĆ uszkodzonej gałki ocznej. W lżejszych przypadkach miejsce obolałe lub miejsce, w którym pojawił się krwiak można okładać przed przybyciem do lekarza lodem, ale nie dłużej niż 48 godzin. Po tym czasie okłady zmieniamy na ciepłe.

Rozwój okulistyki, w tym zaawansowanych metod mikrochirurgii oka pozawala na skuteczne leczenie obrażeń tego narządu, jak również na pomyślne rokowanie w wielu sytuacjach. Podstawą powodzenia leczenia wciąż pozostaje czas, jaki mija od chwili urazu, do podjęcia odpowiedniego leczenia.