Związane z niedostateczną produkcją lub brakiem mucyny - jedną ze składowych filmu łzowego:

• niedobór witaminy A;
• pemfigoid oczny.

Zaburzenia funkcji powiek:

• porażenie nerwu czaszkowego VII;
• nocna niedomykalność powiek;
• skrzydlik;
• nadczynność tarczycy.

Uszkodzenie powierzchni spojówki lub rogówki:

• po urazach;
• z przyczyn neurologicznych;
• jako powikłania chorób wirusowych (opryszczka, półpasiec);
• długotrwałe działanie leków znieczulających miejscowo;
• blizny po zabiegach operacyjnych wad refrakcji.

Wymienione przyczyny to oczywiście nie wszystkie, ale najważniejsze, mogące doprowadzać do suchości oka. Początkowo zespół objawia się dość niespecyficznie. Występują: uczucie przeszkadzającego ciała obcego w oku, podrażnienie i pieczenie. Skład wydzieliny łzowej zmienia konsystencję na gęstszą, bardziej ciągliwą. Może się pojawić: swędzenie, światłowstręt oraz uczucie zmęczenia i ciężkości powiek. Wszystkie te dolegliwości wzmagają się w warunkach narażenia na czynniki takie jak: klimatyzacja, wiatr, dłuższe czytanie, praca przy komputerze. Wyraźną ulgę przynosi zamykanie powiek.

W diagnostyce wydzielania łez stosuje się test Schirmera. Polega on na ocenie zwilżenia cienkiego paska bibuły, umieszczonego w worku spojówkowym. Wydzielanie łez można także zweryfikować innymi metodami (test przerywania w lampie szczelinowej, badanie LIPCOF), ale ich wartość diagnostyczna nie jest decydująca.