Dziecko nie jest pomniejszoną makietą dorosłego człowieka, dlatego obraz depresji u dzieci różni się od tej występującej w wieku dojrzałym, różni się także w poszczególnych grupach wiekowych. Objawy na które warto zwrócić uwagę to:

• U niemowląt: brak apetytu, trudności w zasypianiu lub trudności w wybudzaniu, zaburzenia trawienia pokarmów, mała ruchliwość,
• W wieku przedszkolnym i pierwszych klasach szkoły: unikanie zabawy, napady płaczu i krzyku, zaburzenia snu, moczenie nocne, popadanie w skrajności „dziecko jak anioł” lub „dziecko istny diabeł”,
• Dzieci starsze: przeżywanie smutku, tendencje samobójcze (czyli próby targnięcia się na życie), trudności w nauce, bóle głowy, skargi hipochondryczne (czyli częste uskarżanie się na dolegliwości różnego typu, które nie mają pokrycia w aktualnym stanie zdrowotnym dziecka), bezsenność.

Należy podkreślić, że obraz depresji przypisany jest do konkretnego pacjenta i w zasadzie każde dziecko prezentuje nieco inny zestaw problemów, co nie powinno jednak zmylić rodzica który zamierza sięgnąć po pomoc .

Jeśli nie depresja, to co ?

Optymalną sytuacją dla wczesnego rozpoznawania i leczenia depresji jest współpraca lekarza pediatry, psychiatry i psychologa, którzy czuwają nad pociechą, wymieniają informacje między sobą , kontrolują przebieg terapii. Warto wiedzieć, że poza depresją istnieje szereg innych schorzeń dających podobne objawy np.:

• inne zaburzenia psychiczne: ADHD, zaburzenia lękowe, zaburzenia nerwicowe;
• schorzenia somatyczne: anemia, niedoczynność tarczycy, zaburzenia elektrolitowe, niedobory składników mineralnych, choroby kardiologiczne;
• choroby o podłożu genetycznym.