Powszechnie wiadomo, że anoreksja jest poważną chorobą, która może się skończyć nawet śmiercią. Jednak dla niektórych jest to świadomy wybór stylu życia, sposób na schudnięcie, wręcz filozofia.

To negatywne zjawisko zwane ruchem Pro Ana rozprzestrzenia się głównie przez Internet i dotyczy najczęściej nastolatek, które starają się żyć jak typowe anorektyczki. Nazywają siebie „motylkami”, a jako symbol przynależności do ruchu noszą czerwone bransoletki.

Anoreksja dotyczy przede wszystkim dziewcząt w okresie pokwitania (między 13 a 15 r.ż.) a także młodych kobiet. Znacznie rzadziej może dotyczyć również chłopców i młodych mężczyzn. Anoreksja to nie tylko chęć schudnięcia i awersja do jedzenia, jest to znacznie bardziej skomplikowany problem natury psychicznej. Często zdarza się, że osoba cierpiąca na anoreksję dopiero na końcu trafia do psychiatry odwiedzając wcześniej pediatrów, internistów i wykonując sporą liczbę badań dodatkowych. Faktem jest, że podejrzewając anoreksję należy wykluczyć inne przyczyny utraty masy ciała, takie jak przewlekłe choroby wyniszczające, guzy mózgu i zaburzenia jelitowe (np. zespół złego wchłaniania, choroby zapalne jelit.)

Kiedy kończy się „zwykłe odchudzanie” a zaczyna się anoreksja?

Objawem, który jako pierwszy rzuca się w oczy jest znaczna utrata masy ciała. Niepokojący jest fakt gdy współczynnik BMI jest równy lub mniejszy od 17,5 a utrata masy ciała jest wyższa niż 15% wagi należnej dla wieku i wzrostu. Anoreksję cechuje nasilony lęk przed przytyciem, poczucie „bycia grubym” lub przekonanie, że jakaś część ciała stale pozostaje zbyt gruba, pomimo rzeczywistego niedoboru masy ciała. Osoba cierpiąca na anoreksję unika jedzenia w towarzystwie innych osób lub tylko udaje, że je. W czasie jedzenia odczuwa silne poczucie winy. Najchętniej rozmawia o kaloriach, zawartości tłuszczu w jedzeniu i dietach. Stara się jak najczęściej uprawiać sport, narzuca sobie wycieńczające ćwiczenia fizyczne, a gdy nie może tego zrobić odczuwa lęk i niepokój. Oprócz drakońskiej diety i ćwiczeń ponad siły, stosuje leki przeczyszczające, obniżające łaknienie, a nawet środki moczopędne, wszystko po to aby jeszcze bardziej schudnąć. Zatrzymuje się cykl miesiączkowy, brakuje co najmniej trzech kolejnych krwawień. Zdarza się, że kłamie na temat tego co zjadła a namawianie do jedzenia ze strony innych wywołuje u niej lęk i niepokój.

Anorektyczki nie odczuwają żadnego zagrożenia związanego z wyniszczaniem swojego organizmu poprzez odchudzanie, uważają wręcz, że im mniej ważą tym lepiej się czują. Należy pamiętać, że istota anoreksji to także próba kontroli swojego ciała i życia, chęć pokazania innym „swojej siły” i manifestacja niskiej samooceny.

Wyróżnia się dwa typy anoreksji:

• typ restrykcyjny – zrzucanie wagi głównie przez drastyczne ograniczenie jedzenia (głodówki) i ćwiczenia fizyczne;
• typ bulimiczny – oprócz ograniczania jedzenia, stosowanie środków przeczyszczających i prowokowanie wymiotów.