Jakie są przyczyny anoreksji?

Nie ma jednoznacznej przyczyny decydującej o jej rozwoju. Mówi się o modelu wieloczynnikowym anoreksji. Żadna z przyczyn oddzielnie nie wywołuje choroby, do zaburzenia dochodzi dopiero gdy wystąpią razem, w odpowiedniej kolejności.

• czynniki biologiczne – na uwarunkowanie genetyczne wystąpienia tej choroby wskazuje fakt, że prawdopodobieństwo wystąpienia anoreksji wzrasta osiem razy, gdy wśród krewnych jest anorektyczka lub anorektyk. Zaburzenia dotyczą również niektórych neuroprzekaźników w mózgu, działania hormonów i enzymów kontrolujących fizjologię organizmu;
• czynniki indywidualne (psychologiczne) – osoby cierpiące na anoreksję bardzo często mają zestaw wspólnych, charakterystycznych cech, jednak występowanie tzw. osobowości anorektycznej nie przesądza o zachorowaniu. Osoby te są przesadnie ambitne, uparte w dążeniu do postawionych sobie celów, mają niską samoocenę i brak poczucia kontroli nad własnym życiem. Cechuje je perfekcjonizm, chłód emocjonalny i unikanie kontaktów społecznych z jednoczesną silną potrzebą akceptacji;
• czynniki rodzinne – niegdyś panował pogląd, że to właśnie rodzina jest głównym czynnikiem wpływającym na rozwój anoreksji. Obecnie ta teoria ma mniejsze znaczenie gdyż nie o to chodzi aby „znaleźć winnego” ale by lepiej poznać przyczyny, łatwiej zapobiegać i leczyć to zaburzenie. Nie mniej jednak w rodzinach osób chorych na anoreksję daję się zauważyć pewne schematy. Zarówno problemy jak i sukcesy jednego z członków rodziny stają się problemami pozostałych, a oczekiwania względem dzieci są wygórowane czasem wręcz nierealne. Perspektywa porażki rodzi w dziecku silny stres. Rodzice starają się ochronić dzieci przed wszelakimi niebezpieczeństwami, rodzina jest niejako „zamknięta na świat” przy jednoczesnym braku bliskości i uczuciowości. Charakterystyczne jest silne związanie córek z rodziną i wynikające z tego problemy separacji od systemu rodzinnego. Separacja od rodziny, która jest typowa dla okresu dorastania, może być znacznie utrudniona. Anoreksja jest także sposobem na radzenie sobie z silnymi emocjami (np. wypadki losowe, problemy małżeńskie rodziców);
• czynniki kulturowe – to przede wszystkim lansowanie przez media „idealnego” modelu sylwetki kobiecej sugerujące niejako, że jest ona przepustką do lepszego życia.

Jak wyleczyć się z anoreksji?

W przypadku bardzo niskiego BMI i towarzyszących zaburzeń niebezpiecznych dla życia konieczne jest leczenie w szpitalu. Jednakże wczesne podjęcie hospitalizacji daje szansę na separację od środowiska, w którym rozwinęła się choroba. Leczenie anoreksji opiera się przede wszystkim na różnych rodzajach psychoterapii (terapia rodzinna, psychoterapia indywidualna behawioralno-poznawcza, terapia grupowa i inne). Trudności w leczeniu wynikają m.in. z braku poczucia choroby i niechęci do leczenia. Skuteczność leczenia zależy od wieku pacjenta a także czasu trwania choroby. Szacuje się, że około 10% osób, cierpiących na anoreksję umiera z wycieńczenia organizmu lub w wyniku samobójstw.

BMI – wskaźnik masy ciała, oblicza się go dzieląc masę ciała podaną w kilogramach przez wzrost podniesiony do kwadratu (podany w metrach).