Diagnostyka jąder

Podstawą badania jąder jest palpacyjna (dotykowa) ocena ich położenia w pozycji leżącej, stojącej i w siadzie skrzyżnym (badanie szczególnie przydatne w ocenie jądra wędrującego). W zasięgu tego badania są jadra, które zstąpiły do moszny, jak również znajdujące się w kanale pachwinowym. Do diagnostyki jąder umiejscowionych w jamie brzusznej oraz jąder ekotopowych pomocne jest badanie ultrasonograficzne (USG) oraz angiografia rezonansu magnetycznego. Czasami w sytuacjach spornych i niejasnych jąder poszukuje się metodami laparoskopowymi.

W przypadku wnętrostwa obustronnego zastosowanie znajduje test stymulacji z użyciem βHCG (ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej), dzięki któremu można zróżnicować agenezję jądra od ektopii. W przypadku wzrostu poziomu testosteronu po podaniu βHCG test uznaje się za dodatni, co potwierdza istnienie ektopowej tkanki jądra.

Leczenie wnętrostwa

Leczenie niezstąpionych jąder powinno rozpocząć się przed końcem drugiego roku życia, a najlepiej tuż po ukończeniu pierwszego. Wnętrostwo można leczyć za pomocą preparatów hormonalnych oraz operacyjnie. W terapii hormonalnej wykorzystuję się βHCG oraz analogi GnRH (gonadoliberyny) – hormonu uwalniającego z przysadki inne hormony, stymulujące jądra do produkcji testosteronu. Terapia ta stosowana jest głownie u chłopców z jądrami, które dostępne są badaniem palpacyjnym (przynosi zadowalający efekt w 20% przypadków). Leczenie zwykle trwa 4 tygodnie i można je powtarzać po około 3-6 miesiącach.